Page 13 - Geluk

goed. Lang kon ik dan met haar praten over wat we lezend beleefd hadden. Menigmaal interpreteerden we anders, juist de hedendaagse schrijvers, dat werd dan altijd welwillend door de ander aangehoord, veelal zelfs gewaardeerd als nieuw inzicht.
Onze bibliotheek zit nog helemaal in mijn hoofd. Ik weet precies waar wat stond. Tolstoj, Cervantes, Tsjechov, De Coster, Kafka, Chaucer, Poe, blindelings kan ik ze vinden. Nu is alles verwaaid, verdwenen, verloren, ribbedebie. Niets is er meer van over. Alleen wat er in mijn hoofd zit is er nog. Alle boeken heeft stiefpa, gelijk met haar kleding en alle andere bezittingen weggedaan. Het leek wel of er niets van haar mocht overblijven. Dat ik, stierennekkie, nog enige jaren werd getolereerd is ronduit verrassend.“
De zon scheen nu volop en het werd warm op het terras. “Ober heeft u voor mij een sneeuwwitje? En wat wil jij?”
“Een spritzer graag.”
“Netzogoed als de verdwenen bibliotheek is mijn moeder aanwezig. Op aanvraag dan, gelukkig verschijnt ze niet onverhoeds. Met liefde kan ik aan ons regelmatig bioscoopbezoek denken. Dat ‘Bambi’ de eerste film is geweest die op de kleine Ben grote indruk heeft gemaakt lijkt een teken aan de wand. Maar ja, van hoeveel kinderen die die film hebben gezien is de moeder vroeg gestorven? ... Samen hebben we appeltaarten gebakken, boodschappen gedaan. Ik heb zelfs van haar leren haken. Mijn jeugd was, voor wat ik mij wens te herinneren, voornamelijk geluk.”
‘Dat gaat erin als koek’ dacht Ben.
“Met mijn moeder heb ik het altijd goed over wat mij dwars zat kunnen hebben, over mijn verliefdheden, over mijn verdriet. Ze zag alles trouwens altijd direct aan mij. Ik kon niets
11