Page 376 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๓๖๓

®Õ¡Ò·Õè øøõ/òõðù จําเลยที่ ๑ กับ ท. บิดาจําเลยที่ ๑ ไดรวมกันชุลมุนตอสูระหวาง
บุคคลตั้งแตสามคนขึ้นไป ท. บิดาจําเลยที่ ๑ ถูกทํารายถึงแกความตายในการชุลมุนตอสูกันนั้น

เมื่อจําเลยที่ ๑ ไดรวมชุลมุนตอสูนั้นดวย ถึงแมจําเลยที่ ๑ จะไมมีอาวุธก็ตาม แตเมื่อจําเลยที่ ๑ ไมได
หามในการชุลมุนตอสูหรือปองกันตัว จําเลยที่ ๑ ตองมีความผิดตาม ป.อ. มาตรา ๒๙๔

ถาเพียงแตชุลมุนตอสูโดยไมปรากฏวามีผูใดถึงแกความตาย หรือรับอันตรายสาหัสแลว
ก็ไมเปนความผิดฐานตามมาตรา ๒๙๔ หรือ ๒๙๙ ดูฎีกาที่ ๙๔๒/๒๕๐๗

®Õ¡Ò·Õè ùôò/òõð÷ บรรยายฟองวาจําเลยที่ ๑ ถึงที่ ๔ ฝายหนึ่ง จําเลยที่ ๕ ถึงที่ ๗
กับพวกอีกฝายหนึ่งบังอาจสมัครใจเขาใชกําลังชกตอย เตะ ถีบทํารายรางกายซึ่งกันและกันจนจําเลย

ที่ ๓ กับที่ ๕ บาดเจ็บ ดังนี้เห็นวาโจทกไมไดบรรยายวาจําเลยคนใดทํารายใครและถือไมไดวาโจทก
ฟองจําเลยแตละฝายตางรวมกันกระทําความผิดตามฟองโจทก จึงเปนฟองฐานทํารายรางกายในการ

ชุลมุนตอสูระหวางบุคคลตั้งแตสามคนขึ้นไป เมื่อไมปรากฏวามีบุคคลถึงตายหรือรับอันตรายสาหัส
โดยการกระทําในการชุลมุนตอสูกัน ตามที่บัญญัติไวใน ป.อ. มาตรา ๒๙๔ หรือ ๒๙๙ แลวแมจําเลย
ใหการรับสารภาพก็ลงโทษจําเลยไมได

ถาการชุลมุนตอสูมีทั้งคนตายและรับอันตรายสาหัสดวย ก็เปนความผิดทั้งมาตรา ๒๙๔
และมาตรา ๒๙๙ กรรมเดียวผิดกฎหมายหลายบทตามมาตรา ๙๐ และถารูวาผูใดเปนคนทําใหตาย

หรือรับอันตรายสาหัสดวย ผูนั้นก็มีความผิดตามมาตรา ๒๘๘ หรือ ๒๙๗ อีกบทหนึ่งดวย ดูฎีกาที่
๑๒๖๘/๒๕๑๕, ๑๐๑๕/๒๕๐๘

®Õ¡Ò·Õè ñòöø/òõñõ จําเลยสี่คนกับพวกที่ยังไมไดตัวมาฟอง มีอาวุธเขารวมในการ
ชุลมุนตอสูกันจนเปนเหตุใหมีบุคคลถึงแกความตายสองคนและไดรับอันตรายสาหัสอีกคนหนึ่ง ผูตาย

คนหนึ่งถึงแกความตายเพราะถูกจําเลยที่ ๑ และที่ ๒ ยิงในการชุลมุนตอสูกันนั้น เชนนี้เปนการกระทํา
กรรมเดียวเปนความผิดตอกฎหมายหลายบท คือจําเลยทุกคนผิดตาม ป.อ. มาตรา ๒๙๔, ๒๙๙, ๘๓

เฉพาะจําเลยที่ ๑ และที่ ๒ มีความผิดตามมาตรา ๒๘๘ อีกบทหนึ่ง ซึ่งจะตองลงโทษจําเลยสองคนนี้
ตามมาตรา ๒๘๘ ซึ่งเปนบทที่มีโทษหนักที่สุดตาม ป.อ. มาตรา ๙๐

®Õ¡Ò·Õè ñðñõ/òõðø ตาม ป.อ. มาตรา ๒๙๙ นั้น บัญญัติเอาผิดแกผูที่เขารวม
ในการชุลมุนตอสูกันระหวางบุคคลตั้งแตสามคนขึ้นไป ทําใหบุคคลใดบุคคลหนึ่งรับอันตรายถึงสาหัส

เวนแตการไปหามหรือเพื่อปองกันโดยชอบดวยกฎหมาย โดยไมปรากฏวาผูใดเปนตัวการทําใหเกิด
อันตรายดังกลาวนั้น ถาปรากฏวาผูใดเปนตัวการกระทําโดยลงมือกระทําเองก็ดี เปนตัวการหรือใชให

กระทําก็ดี ผูนั้นยอมมีความผิดตามกรรมของตนอีกโสดหนึ่ง