Page 474 - 08_กฎหมายอาญา_Neat

๔๖๑

º··Õè ø

º·ºÑÞÞÑμÔ·Õè㪌¡Ñº¤ÇÒÁ¼Ô´ÅËØâ·É

ñ. ÇÑμ¶Ø»ÃÐʧ¤¡ÒÃàÃÕ¹ÃÙŒ»ÃÐจําº·

๑. เพื่อใหนักเรียนนายสิบตํารวจมีความรูความเขาใจ เรื่องกฎหมายอาญาเกี่ยวกับ
ความผิดฐานตางๆ
๒. เพื่อใหนักเรียนนายสิบตํารวจ ทราบถึง การวัดผลและประเมินผล วิชากฎหมายอาญา ๒

๓. เพื่อใหนักเรียนนายสิบตํารวจมีความรู เกี่ยวกับบทบัญญัติที่ใชกับความผิดลหุโทษ

ò. ʋǹนํา
นักเรียนจะไดศึกษาประมวลกฎหมายอาญา ภาค ๒ เรื่องเกี่ยวกับบทบัญญัติที่ใชกับ

ความผิดลหุโทษ อันไดแก บทบัญญัติในลักษณะ ๑ ใหใชกับความผิดลหุโทษ ความผิดลหุโทษ
ไมตองกระทําโดยเจตนา ไมมีพยายามกระทําความผิดลหุโทษ ผูสนับสนุนในความผิดลหุโทษ

ไมตองรับโทษ ตลอดจนแนวคําพิพากษาที่เกี่ยวของเพื่อใหนักเรียนนายสิบตํารวจใชประกอบการเรียน
การสอน

ó. à¹×éÍËÒ

ÁÒμÃÒ ñðò ºÑÞÞÑμÔÇ‹Ò “ความผิดลหุโทษ คือความผิดซึ่งตองระวางโทษจําคุกไมเกิน

หนึ่งเดือน หรือปรับไมเกินหนึ่งหมื่นบาท หรือทั้งจําทั้งปรับเชนวามานี้ดวยกัน”
ÁÒμÃÒ ñðò เปนบทบัญญัติกําหนดความหมายของความผิดลหุโทษ โดยถือเอา
อัตราโทษเปนเกณฑ อัตราโทษนั้นคืออัตราโทษชั้นสูงที่บัญญัติไวในกฎหมาย ความผิดลหุโทษ

ตามมาตรา ๑๐๒ จึงไดแกความผิดที่มีอัตราโทษดังนี้
(๑) จําคุกไมเกินหนึ่งเดือน หรือ

(๒) ปรับไมเกินหนึ่งหมื่นบาท หรือ
(๓) ทั้งจําทั้งปรับ

¢ŒÍÊѧà¡μ
ÁÒμÃÒ ñðò เปนหลักทั่วไปในความผิดลหุโทษ ความผิดในภาค ๓ ตั้งแตมาตรา ๓๖๗

ถึง ๓๙๘ เปนความผิดลหุโทษทั้งสิ้น เพราะความผิดทุกมาตรากําหนดระวางโทษไมเกินที่ระบุไวใน
มาตรา ๑๐๒
นอกจากความผิดตามที่บัญญัติไวในภาค ๓ แลว มาตรา ๑๐๒ ใชในกฎหมายอื่นดวย

ฉะนั้นความผิดตามพระราชบัญญัติตางๆ ที่มีระวางโทษไมเกินที่ระบุไวในมาตรา ๑๐๒ ถือเปนความผิด
ลหุโทษดวย (ฎีกาที่ ๘๗๐/๒๔๙๖) แมจะเปนพระราชบัญญัติที่ใชบังคับกอนประมวลกฎหมายอาญา