Page 168 - Non-Beta I
P. 168
มะรู้สึกอยากร้องไห้ในใจลึกๆ คิดว่าท าใจไว้แล้ว แต่พอมาเจอกับตัวเอง
จริงๆ แล้วมันก็ถึงกับไปไม่ถูก สึกิชิมะยกมือจับปลอกคอสีด าสนิทของ
ตัวเองเบาๆ
“ฉันเป็นโอเมก้า” ยามากุจิยิ้มฝืดๆ ออกมาหลังจากได้ยินค าพูด
นั้น ไม่ใช่ว่าเขารังเกียจหรืออะไร แต่เป็นเพราะว่าเขาก าลังตกใจที่จู่ๆ เพื่อน
สนิทที่เขาคบด้วยมาเป็นสิบปีจะเฉลยความลับที่ปิดบังออกมาอย่าง
ง่ายดาย แถมยังเป็นความลับที่ท าให้เขาเกือบจะช็อคตาย
“ท าไมสึกกี้ไม่บอกฉันเรื่องนี้ล่ะ?”
“นายรับได้หรือเปล่าล่ะที่ฉันเป็นโอเมก้า” ยามากุจิเงียบ เขาเผลอ
กลืนน ้าลายเอือกใหญ่ ก็จริงอยู่ที่ว่าเขารับสึกิชิมะได้ทุกเรื่อง หากแต่เรื่องนี้
มันเป็นสิ่งที่ใหม่และเพราะว่าคนรอบตัวไม่มีใครเป็นโอเมก้าเลยมันก็
ค่อนข้างท าให้เขาตอบได้ยากอยู่เหมือนกัน เขาไม่ได้โกรธที่สึกิชิมะมี
ความลับต่อเขา เขาไม่ได้รังเกียจที่สึกิชิมะเป็นโอเมก้า เขาไม่ได้รู้สึกแย่
อะไรเลย หากแต่มันพูดไม่ออก เหมือนทุกอย่างจุกอยู่ที่ล าคอ
“ส… สึกกี้ ฉันจะช่วยนายเองนะ”
สึกิชิมะปรายตามองยามากุจิ อาการของเพื่อนนั้นเป็นไปตามที่
เขาคิดเอาไว้ และอาการของคนรอบข้างเองก็เป็นไปตามที่เขาคิดเอาไว้ไม่มี
ผิด เสียงซุบซิบนั้นก็ได้ยินอย่างชัดเจนทั้งๆที่ก็ไม่ได้มีใครพูดเสียงดังอะไร
168 | N o n - b e t a
