Page 47 - Non-Beta I
P. 47
“อ่ะ... ครับ” เป็นอีกครั้งที่เสียงของอาคาอาชิท าให้สึกิชิมะที่ก าลัง
ทะเลาะกับตัวเองในใจรู้สึกตัวแล้วเงยหน้าขึ้นโบกมือเบาๆให้กับรุ่นพี่ที่หัน
หลังเดินจากไปอีกทาง แต่เมื่ออาคาอาชิหันหลังให้เท่านั้น สึกิชิมะที่เมื่อกี้
ยืนยิ้มบางๆ กลับหุบยิ้มลงแทบจะทันที... ริมฝีปากที่ยกยิ้มเมื่อกี้ก็แห้งผาก
เหมือนกับอาการของคนขาดน ้า มือสั่นขึ้นมาเบาๆอย่างห้ามไม่ได้และสึกิชิ
มะรู้ดีว่าตัวเองไม่ได้สั่นเพราะความหนาวแต่อย่างใด....
รอยฟัน
.ผมของอาคาอาชิยาวขึ้นก็จริงแต่ก็ไม่ได้ยาวพอที่จะปิดต้นคอได้
บวกกับเสื้อของอาคาอาชิที่เป็นแบบคอวีธรรมดา และไร้คอที่ไร้ซึ่งปลอกคอ
ใดๆ ปรากฏให้เห็นรอยฟันลึกๆอย่างชัดเจนที่หลังคอของรุ่นพี่ที่ก าลังเดิน
จากไป
เหมือนโลกทั้งโลกมันชาไปหมดส าหรับสึกิชิมะ
อาคาอาชิซังก็เป็นโอเมก้า
เป็นเหมือนกับเขา
…..
ช่วงพักเที่ยง สึกิชิมะที่ปกติก็ไม่กินอะไรอยู่แล้ววันนี้ยิ่งไม่กินเข้า
ไปใหญ่ ท าเอายามากุจิที่สังเกตว่าอาการของเพื่อนรักมันแปลกๆมาได้สัก
พักแล้วก็เลยถามออกมาด้วยความเป็นห่วง
47 | N o n - b e t a
