Page 57 - Non-Beta I
P. 57
ครอบครัวหรือแม้แต่โคซึเมะที่ตอนนี้เขาทิ้งไว้ให้เลียฟดูแลอย่างยัดเยีย
ดเองก็ไม่ได้คัดค้านอะไรเท่าไหร่นัก
“ไอ้บริษัทที่นายจะไปฝึกงานตอนนี้เนี่ย ฉันยื่นเรื่องไปตั้งสองรอบ
เลยนะ ไม่รับฉันสักครั้งเลยด้วย บ้าที่สุด” โบคุโตะขับรถไป ปากก็บ่นไป หูก็
ฟัง GPS บอกทางไปอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์จนคุโรโอะที่เหมือนโดนชม
ว่า ‘เก่ง’ ทางอ้อมหันไปท าหน้าเหนือใส่
“ก็ฉันมันเทพไงล่ะ”
“ถ้าเทพก็จ่ายค่าเช่ารถมาด้วย คันนี้ฉันเช่ามาตั้ง 1600 เยนเลย
นะ เช่าสองชั่วโมงเองด้วย” โบคุโตะละมือข้างนึงจากพวงมาลัยมาแบมือรอ
รับเงินที่หวังว่าเพื่อนที่อุตส่าหอบข้าวของมาจากโตเกียวทันทีหลังจากที่
บริษัทติดต่อกลับไปจะจ่ายเขาบ้างสักนิด แต่ปฏิกิริยาที่ได้รับตอบกลับมาก็
คือการท าหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างน่าหมั่นไส้ของเพื่อนรักเท่านั้น
“ฉันไม่ได้ยินอะไรเล้ยยยย” พอเป็นเรื่องเงินคุโรโอะก็หันหน้าหนี
ไม่สบสายตาจนโบคุโตะที่ขับรถอยู่นึกอยากจะเหยียบเบรกให้เพื่อนที่นั่ง
ข้างๆ ได้หน้าหงายสักรอบนึงเล่นๆ
เซนไดเป็นเมืองเล็กๆ ก็จริงแต่ก็โด่งดังมากๆ ในฐานะเมืองที่ใหญ่
ที่สุดของจังหวัดมิยากิ และยิ่งกว่านั้นคือเป็นที่ตั้งของมหาลัยที่มีชื่อเสียง
ระดับประเทศอย่างมหาวิทยาลัยโทโฮคุอีกด้วย แถมช่วงสองสามปีมาหลัง
นี้ก็โด่งดังมากเป็นพิเศษจากการที่มีนักกีฬาวอลเลย์บอลทีมชาติอยู่ใน
57 | N o n - b e t a
