Page 5 - ดับตัวตน ค้นธรรม
P. 5
โรงทานในยุคพุทธกาลมีรูปแบบการจัดตั้ง ๓ ประเภท จัดตั้งเป็นการถาวร ให้บริการตลอดเวลา จัดตั้งแบบบางช่วงเวลา และจัดตั้งตามเหตุการณ์สาคัญ จุดประสงค์หลักในสมัยนั้นมุ่งเน้นการช่วยเหลือเฉพาะคนยากไร้อนาถาเท่านั้น ส่วนผู้มีอันจะกินหรือผู้สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ไม่สามารถรับวัตถุทานอันนั้น วตั ถทุ านทอี่ นเุ คราะหใ์ หแ้ กผ่ ยู้ ากไร้ นอกจากอาหารประทงั ชวี ติ ยงั รวมถงึ วตั ถทุ าน อนั เปน็ ปจั จยั พนื้ ฐานจา เปน็ ในการดา รงชวี ติ ไดแ้ ก่ เสอื้ ผา้ ยารกั ษาโรค และเออื้ เฟอ้ื ที่อยู่อาศัย
โรงทานจึงเป็นสถานที่มีบทบาทสาคัญอย่างมากในการจรรโลงโลก ให้โลกน่าอยู่ ลดช่องว่างความแตกต่างทางฐานะความเป็นอยู่ และความขัดแย้ง ของสาธารณชนในสงั คมเดยี วกนั ใหค้ นในสงั คมอยรู่ ว่ มกนั อยา่ งสนั ตสิ ขุ ขจดั ปญั หา ทางสังคมได้อย่างดี บทบาทโรงทานในสมัยพุทธกาล จึงมีความหมายมากกว่า การให้ทานเพื่อประทังชีวิต โรงทานยังเป็นเครื่องมือช่วยให้สังคมมีความรัก ความสามัคคี ความเห็นอกความเห็นใจ ผ่านการแบ่งปัน ความมีน้าใจเอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ ระหว่างผู้มีอันจะกินกับผู้ยากไร้ ในสังคมเดียวกันได้อยู่ด้วยกันอย่างผาสุก
ในปัจจุบันบริบทการจัดตั้งโรงทานมีพัฒนาการเปลี่ยนไปตามกาลเวลา และสถานการณ์ของสังคมที่เปลี่ยนไป ทั้งบทบาทและจุดประสงค์แตกต่าง จากในสมัยพุทธกาล การจัดตั้งโรงทานปัจจุบันเปิดกว้างสาหรับคนทุกชั้นวรรณะ ไม่จากัดเฉพาะคนยากไร้ มีหลากหลายรูปแบบ มีทั้งจัดตั้งโรงทานถาวร จัดตั้ง ตามโอกาสสาคัญต่าง ๆ ของพิธีกรรมทางศาสนา เพื่อจัดอาหารถวายทั้งพระสงฆ์ ในวัดและบุคคลทั่วไปที่มาร่วมงาน เพื่อแบ่งเบาภาระของวัด และจัดตั้งโรงทาน เป็นเอกเทศ ไม่เกี่ยวกับพิธีกรรมทางศาสนา เปิดกว้างสาหรับคนทั่วไป ตามแต่ โอกาส
3
