Page 26 - ธรรมปฏิบัติ 2
P. 26
2
เราต้องยอมรับเขาแล้ว รับให้ได้ แก่ก็แก่สิร่างกาย ใจเราไม่แก่ เป็นพอ ใจเราไม่แก่ ใจเราจะมีพลังตลอดเวลา ไม่เหนื่อย มีความสดชื่น มีความเบิกบาน แต่ร่างกายกับใจก็จะมีส่วนหนึ่งที่อาศัยกัน บางคนใจแก่ กว่าตัว ก็คือไม่เข้มแข็ง ไม่แข็งแรง ใจเหมือนคนแก่ หดหู่ ห่อเหี่ยว ไม่ เบิกบาน ไม่แจ่มใส เดี๋ยวกายก็แก่ตาม เห็นไหม..คนเรามีความทุกข์ ทุกข์มาก ๆ ใจทุกข์มาก ร่างกายก็พลอยเสื่อม ห่อเหี่ยวไปด้วย แต่ถ้าใจเรา เบิกบาน ใจเราผ่องใส เห็นไหม.. จิตใจเราผ่องใส หน้าตาเราก็ผ่องใสด้วย ใจยังเป็นหนุ่ม หน้าตาก็แก่ช้า แต่ถ้าใจเราแก่นะ ไวมาก ๆ เลย
วิธีทาใจเราให้เป็นหนุ่ม ไม่แก่เร็ว ไม่ทุกข์กับมัน ต้องรู้ถึงอาการเกิด ดับของรูปนามบ่อย ๆ หรือไม่อย่างที่พวกเราทั้งหลายดูชีวิตใหม่ของเราเอง เกิดใหม่ ชีวิตขณะเล็กเกิดขึ้นมาใหม่ เป็นชีวิตใหม่อยู่ตลอดเวลา ชีวิตใหม่ เกิดมา รูปนามดวงใหม่เกิดขึ้น รูปนามดวงใหม่เกิดขึ้น จิตดวงใหม่เกิดขึ้น รู้สึกอย่างไร? จิตเกิดใหม่ยิ่งใส ยิ่งผ่องใส ยิ่งสว่าง ยิ่งเบิกบาน ถ้าเราเห็น นะ.. เห็นการเกิดดับของจิตเรา เราจะเห็นว่า จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้นจะมีแต่ ความตื่นตัว มีความใส เป็นชีวิตใหม่อยู่ตลอดเวลา สดชื่นตลอดเวลา ถ้าใครทาได้นะ ถ้าทาไม่ได้ก็ต้อง.. อันนี้ต้องใช้ปัญญา ต้องใช้ปัญญา จริง ๆ แล้วนี่คือธรรมชาติของรูปนาม ของกายของจิต เขาเกิดดับตลอดเวลา
เพราะฉะนั้น ถ้าเราพิจารณารู้ถึงความเป็นชีวิตใหม่ เป็นคนใหม่ เป็นจิตดวงใหม่อยู่เนือง ๆ อยู่บ่อย ๆ อยู่ทุกขณะจิตเรา ลองดูชีวิตจะ เป็นอย่างไร ? สภาพจิตใจเราจะเป็นอย่างไร ? มันจะส่งผลต่อร่างกายเรา อย่างไร ? จิตดวงใหม่ที่เกิดขึ้น จิตที่มีกาลังมากขึ้น ส่งผลต่อรูปเรา อย่างไร ? ทาให้รูปเราดีขึ้นด้วยไหม ? สดชื่นขึ้นด้วยไหม ? ขณะใหญ่ก็คือ การรู้จักดับอารมณ์ สลัดอารมณ์ สลัดอารมณ์เก่า ๆ หมดไป ให้อยู่กับชีวิต ใหม่ ยกจิตขึ้นใหม่ ทาจิตใหม่ มีอะไรที่เผลอไป ก็เผลอไป ปล่อยไป รู้ตัว ขึ้นมาก็ยกจิตใหม่ ทาจิตของตนให้มีพลัง เป็นการดูจิตอยู่เสมอ ๆ เรียกว่า
