Page 14 - ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ

Μ
ετά τους Βαλκανικούς πολέμους οργανώθηκαν

στην Τουρκία τα τατάγματα εργασίας, -γνωστά ως
Αμελέ Ταμπουρού-, όπου στέλνονταν αναγκαστικά
άνδρες που δεν ήταν μουσουλμάνοι για να εκτελέσουν

βαριές εργασίες. Ήταν η εποχή που επανήλθε η πολιτική
των Νεότουρκων με το τρίπτυχο εκσυγχρονισμός,

ισλαμισμός, τουρκισμός. Τα τάγματα εργασίας στην
πραγματικότητα ήταν μια εφιαλτική μέθοδος

εθνοκάθαρσης, καθώς οι περισσότεροι δεν κατάφερναν να
επιβιώσουν. Τα «αμελέ ταμπουρού» ονομάστηκαν τόποι

βασανισμού και εξόντωσης, αφού οι συνθήκες εργασίας
ήταν απάνθρωπες ενώ το φαγητό και το νερό ήταν πάντα

λιγότερο από το κανονικό. Χαρακτηριστική είναι η
μαρτυρία του Αντώνη Σουβατζή από τη Σμύρνη,όπως

καταγράφηκε
τον Σεπτέμβριο

του 1968:«Μας
έδωσαν ψωμί

και σταφίδα.
Μόλις φάγαμε

ψωμί και
σταφίδα

τρελαθήκαμε
Η στιγμή αναχωρησης των
για νερό.Εγώ
Ελλήνων από την Μικρά Ασία
κρατήθηκα, δεν έφαγα.
Οι σκοποί μας

δήλωσαν, ότι θα πιούμε νερό. Εκεί ήταν μια χαβούζα που
πέφταν από το εργοστάσιο πετρέλαια, λάδια και ζεστό
νερό. Μόλις ακούστηκε η διαταγή οι πρώτοι που πήγαν να

πιούν σκάσανε, γιατί πέσανε οι άλλοι επάνω με την ορμή

και τη λαχτάρα για νερό. Θα ΄ταν 30
άνθρωποι».Υπολογίζεται ότι μέχρι το τέλος του 1918

14