Page 457 - osoole-kafi-j2

‫ﮔﺰاردﯾﻢ در ﺳـﺎﻟﯿﮑﻪ ﭘﺴـﺮش ﻣﻮﺳـﯽ ﻣﺘﻮﻟـﺪ ﺷـﺪ‪ .‬ﭼﻮن در اءﺑﻮاء )ﻣﻨﺰﻟﯽ در ﻣﯿﺎن ﻣﮑﻪ و ﻣـﺪﯾﻨﻪ ( ﻓﺮود آﻣـﺪﯾﻢ ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺻـﺒﺤﺎﻧﻪ‬
‫آوردﻧﺪ‪ ،‬و ﭼﻮن آن ﺣﻀـﺮت ﺑﻪ اﺻﺤﺎﺑﺶ ﻏﺬا ﻣﯽ داد‪ ،‬زﯾﺎد و ﺧﻮب ﺗﻬﯿﻪ ﻣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮردن ﺑﻮدﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺣﻤﯿﺪه‬
‫)ﻫﻤﺴﺮ اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ( آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺣﻤﯿﺪه ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﻣﻦ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ام و درد زاﺋﯿﺪن در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﯽ‬

‫ﮐﻨﻢ و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻮر داده اﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺴﺮت ﭘﯿﺶ از ﺷﻤﺎ اﻗﺪاﻣﯽ ﻧﮑﻨﻢ ‪.‬‬

‫ﺣﻀـﺮت ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ و ﺑﺎ ﻓﺮﺳـﺘﺎده ﺑﻪ رﻓﺖ ‪ .‬ﭼﻮن ﺑﺮﮔﺸﺖ ‪ ،‬اﺻﺤﺎﺑﺶ ﻋﺮض ﮐﺮدﻧﺪ‪ :‬ﺧﺪاﯾﺖ ﻣﺴﺮور ﮐﻨﺪ و ﻣﺎ‬
‫را ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﻤﯿﺪه ﭼﻪ ﮐﺮدي ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﺪا ﺳﻼﻣﺘﺶ داﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ ﭘﺴﺮي ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮد ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺨﻠﻮﻗﺶ از ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮ‬

‫اﺳﺖ و ﺣﻤﯿﺪه از آن ﻣﻮﻟﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﻣﻦ آن را ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ آن داﻧﺎﺗﺮم ‪.‬‬

‫ﻋﺮض ﮐﺮدم ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ ،‬ﺣﻤﯿـﺪه ﻧﺴـﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻮﻟﻮد ﺑﻪ ﺷـﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮي داد؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﮔﻔﺖ ﭼﻮن از ﺷـﮑﻤﺶ ﻓﺮود آﻣﺪ‪ ،‬دﺳـﺘﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫زﻣﯿﻦ ﻧﻬﺎده ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ دادم ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻧﺸﺎﻧﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ﺻﻠﯽ اﻟﻠّﻪ ﻋﻠﯿﻪ و آﻟﻪ و ﻧﺸﺎﻧﻪ وﺻﯽ ﺑﻌﺪ از‬
‫اوﺳﺖ ‪ ،‬ﻋﺮض ﮐﺮدم ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎﻧﺖ ‪ :‬اﯾﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ اي اﺳﺖ ﺑﺮاي رﺳﻮل ﺧـﺪا ﺻـﻠﯽ اﻟ ّﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ وآﻟﻪ و وﺻـﯽ ﺑﻌـﺪ از او؟ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬در‬

‫آن ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻧﻄﻔﻪ ﺟﺪم )زﯾﻦ اﻟﻌﺎﺑﺪﯾﻦ ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم (‬