Page 61 - osoole-kafi-j2

‫ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﻐﻤﺒﺮي را ﻣﺒﻌﻮث ﻧﺴﺎزم ﺟﺰ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮاي او وﺻﯿﯽ از ﺧﺎﻧﺪاﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫داود ﻓﺮزﻧـﺪان ﺑﺴـﯿﺎري داﺷﺖ و در ﻣﯿـﺎن آﻧﻬﺎ ﺟﻮان ﻧﻮرﺳـﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺎدرش ﻧﺰد داود ﺑﻮد و داود آن زن را دوﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺖ ‪،‬‬
‫ﭼﻮ اﯾﻦ وﺣﯽ ﺑﻪ داود رﺳـﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺰد آن زن آﻣـﺪ و ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﺧـﺪاي ﻋﺰوﺟـﻞ ﺑﻤﻦ وﺣﯽ ﻓﺮﺳـﺘﺎد و اﻣﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺎﻧـﺪان‬
‫ﺧﻮدم وﺻـﯿﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻢ ‪ ،‬ﻫﻤﺴـﺮش ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺧﻮب اﺳﺖ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬داود ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ را ﺧﻮاﺳﺘﺎرم ‪ ،‬وﻟﯽ در‬
‫ﻋﻠﻢ ﭘﯿﺸـﯿﻦ و ﺣﺘﻤﯽ ﺧـﺪا ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ وﺻـﯽ او ﺳـﻠﯿﻤﺎن ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﺧﺪاي ﺗﺒﺎرك و ﺗﻌﺎﻟﯽ ﺑﻪ داود وﺣﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻧﺮﺳﺪ‪ ،‬در اﯾﻨﮑﺎر ﺷـﺘﺎب ﻣﮑﻦ ‪ ،‬دﯾﺮي ﻧﮕﺬﺷﺖ ﮐﻪ دو ﻣﺮد ﻧﺰد داود آﻣﺪﻧﺪ و درﺑﺎره ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان و ﺑﺎغ اﻧﮕﻮر ﻣﺮاﻓﻌﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‪) ،‬زﯾﺮا‬
‫ﮔﻮﺳـﻔﻨﺪان ﯾﮑﯽ ﺑـﺎغ اﻧﮕﻮر دﯾﮕﺮي را ﺧﻮرده ﺑﻮد( ﺧـﺪاي ﻋﺰوﺟﻞ ﺑﻪ داود وﺣﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﭘﺴـﺮاﻧﺖ را ﺟﻤﻊ ﮐﻦ ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﻪ در اﯾﻦ‬
‫ﻗﻀـﯿﻪ ﺣﮑﻢ درﺳﺖ دﻫـﺪ‪ ،‬او وﺻـﯽ ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ اﺳﺖ ‪ .‬داود ﭘﺴـﺮاﻧﺶ را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻮن دو ﻃﺮف ﻧﺰاع ﻗﺼﻪ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺳـﻠﯿﻤﺎن‬
‫ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴـﻼم ﮔﻔﺖ ‪ :‬اي ﺻﺎﺣﺐ ﺑﺎغ ؛ ﮔﻮﺳـﻔﻨﺪان اﯾﻦ ﻣﺮد‪ ،‬ﮐﯽ ﺑﺒﺎغ ﺗﻮ رﯾﺨﺘﻬﺎﻧﺪ؟ ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﺷﺐ در آﻣﺪه اﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻠﯿﻤﺎن ﮔﻔﺖ ‪ :‬اي‬
‫ﺻـﺎﺣﺐ ﮔﻮﺳـﻔﻨﺪ! ﻣـﻦ ﺣﮑﻢ دادم ﮐﻪ ﺑﭽﻪ و ﭘﺸﻢ اﻣﺴـﺎل ﮔﻮﺳـﻔﻨﺪان ﺗـﻮ ﻣـﺎل ﺻـﺎﺣﺐ ﺑـﺎغ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬داود ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ‪ :‬ﭼﺮا ﺣﮑﻢ‬

‫ﻧﮑﺮدي ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻋﻠﻤﺎء ﺑﻨﯽ اﺳﺮاﺋﯿﻞ آﻧﺮا ﻗﯿﻤﺖ ﮐﺮده اﻧﺪ و ﺑﻬﺎي اﻧﮕﻮر ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ‬