Page 23 - การสืบสวนสอบสวน
P. 23
๑๖
ñô. à¡çºÃǺÃÇÁ¢ŒÍÁÙŢͧ¡ÒáÃÐทํา¼Ô´ ¤¹¼Ô´ ¡ÒÃÊ׺ÊǹÊͺÊǹ änj໚¹á¿‡Á¤´Õ
Ê׺ÊǹÍ‹ҧ໚¹Ãкº
๑. เพื่อสืบสวนคดีตอใหสําเร็จ
๒. เพื่อศึกษาวิเคราะหคดีอาชญากรรมและบันทึกแนวทางสืบสวนไวเปนกรณีศึกษา
ตอไป
ñõ. ¹íÒ¢ŒÍÁÙÅÍÒªÞÒ¡ÃÃÁ¨Ò¡á¿‡Á¤´ÕÊ׺Êǹä»ãªŒ»ÃÐ⪹ ในการเพิ่มประสิทธิภาพ
การปองกันปราบปรามอาชญากรรม และการรักษาความสงบเรียบรอยของประชาชนใหมากยิ่งขึ้น
ตอไป
ñ.ö ¡ÒÃÊͺÊǹ
»ÃÐÁÇÅ¡®ËÁÒÂÇÔ¸Õ¾Ô¨ÒóҤÇÒÁÍÒÞÒ ÁÒμÃÒ ò
(๑๑) “การสอบสวน หมายความถึง การรวบรวมพยานหลักฐานและการดําเนินการ
ทั้งหลายอื่นตามบทบัญญัติแหงประมวลกฎหมายนี้ ซึ่งพนักงานสอบสวนไดทําไปเกี่ยวกับความผิด
ที่กลาวหาเพื่อที่จะทราบขอเท็จจริงหรือการพิสูจนความผิด และเพื่อจะเอาตัวผูกระทําผิด
มาฟองลงโทษ”
การสอบสวนจะมีไดเฉพาะกรณีหลังกระทําผิดเทานั้น เพราะกฎหมายบัญญัติคํานิยาม
ขางตนวาเปนการรวบรวมพยานหลักฐานดําเนินการทั้งหลายอื่นซึ่งพนักงานสอบสวนไดทําไป
เกี่ยวกับความผิดที่กลาวหา ดังนั้น หากยังไมมีการกลาวหา กลาวคือ ยังไมมีคํารองทุกขหรือ
คํากลาวโทษ พนักงานสอบสวนไมมีอํานาจสอบสวน และเมื่อพนักงานสอบสวนไมมีอํานาจสอบสวน
พนักงานอัยการก็ไมมีอํานาจฟองคดีตอศาลเพราะกฎหมายหามมิใหพนักงานอัยการยื่นฟองคดีใด
ตอศาล โดยมิไดมีการสอบสวนในความผิดนั้นกอนซึ่งแตกตางจากการสืบสวน ซึ่งมิไดทั้งกอนการ
กระทําผิดและหลังกระทําผิด โดยที่กรณีกอนการกระทําผิดเปนการทําไปเพื่อรักษาความสงบเรียบรอย
เชน การสงรถตํารวจสายตรวจออกพื้นที่หาขาวและปองกันปราบปรามจับกุมผูกระทําผิดซึ่งหนา เปนตน
คํารองทุกข ไดแก การที่ผูเสียหายไดกลาวหาตอเจาหนาที่ตามบทบัญญัติแหงประมวล
กฎหมายนี้ วามีผูกระทําความผิดขึ้น จะรูตัวผูกระทําความผิดหรือไมก็ตาม ซึ่งกระทําใหเกิดความ
เสียหายแกผูเสียหาย และการกลาวหาเชนนั้นไดกลาวโดยมีเจตนาจะใหผูกระทําความผิดไดรับโทษ
คํากลาวโทษ ไดแก การที่บุคคลอื่นซึ่งไมใชผูเสียหายไดกลาวหาตอเจาหนาที่ วามีบุคคล
รูตัวหรือไมก็ดี ไดกระทําความผิดอยางหนึ่งขึ้น
ผูมีอํานาจสอบสวนคดีอาญา กฎหมายกําหนดใหเปนหนาที่ของพนักงานสอบสวนเทานั้น
ซึ่งไดแก พนักงานฝายปกครองหรือตํารวจชั้นผูใหญ ปลัดอําเภอ และขาราชการตํารวจซึ่งมียศตั้งแตชั้น
นายรอยตํารวจตรี หรือเทียบเทานายรอยตํารวจตรีขึ้นไป มีอํานาจสอบสวนความผิดอาญาซึ่งไดเกิด
หรืออาง หรือเชื่อวาไดเกิดภายในเขตอํานาจของตน หรือผูตองหามีที่อยู หรือถูกจับภายในเขตอํานาจ