Page 14 - Mivida

Deni: ‘Ik kan redelijk relativeren. Er zijn nog zoveel momenten en situaties die onzeker zijn voor deze generatie. Laten we er dan in ieder geval voor zorgen, dat wij zelf zeker zijn en weten wat we aan het doen zijn. Ik denk dat dat juist heel belangrijk is. Anders raken we onszelf helemaal kwijt.’
Denise: ‘Persoonlijk denk ik, dat jij altijd met die hoge druk te maken zult hebben. Want je moet er natuurlijk wel voor zorgen dat je het waarmaakt binnen het bedrijf en dat je die baan behoudt.’
Deni: ‘Nu voel ik geen bepaalde druk. Ik denk eerder later. Als ik voor mijn vijfentwintigste geen vriend heb, dan ga ik op Tinder en moet ik haast gaan maken. Dat gevoel komt vanuit mezelf. Ik heb voor mezelf al vastgesteld dat ik voor mijn dertigste een eigen huis en kinderen wil. Dan moet je een keer een man vinden. Je moet uit huis en echt een carrière gaan opbouwen. Dat is gelukkig op deze leeftijd niet aan de orde.’
Denise: ‘Ik geloof wel dat het een stuk lastiger is geworden om in deze tijd een vriend te vinden. Vroeger was je negen van de tien keer buiten. Het begon al na school. Je ontmoette veel makkelijker mensen en dan werd het contact veel sneller gelegd. Dat was echt heel leuk.’
Deni: ‘Ik geloof niet dat ik voor altijd alleen blijf. Ik geloof wel in de liefde. Alleen dat moet gewoon samenkomen als alles klopt. Ik denk wel dat er iemand is die perfect bij mij past. Of ik hem ga vinden, is natuurlijk de grote vraag. Misschien ben ik hem al lang tegen gekomen, maar heb ik hem genegeerd. Je weet niet hoe het loopt.’
Denise: ‘Ik weet het ook niet. Het is veel moeilijker dan eerst.’
Deni: ‘Ik geloof niet in alles komt goed en ook niet in alles gebeurt met een reden. Er zijn situaties die niet goed komen. Dat is niet erg. Dan zijn er wel weer andere momenten die goed voor je zijn. Nuchter blijven is belangrijk. Niet iets mooier maken dan het is. Uiteindelijk klapt het uit elkaar en zit je helemaal in zak en as.’
Denise: ‘Wij zijn inderdaad realistisch, maar tegelijkertijd positief. Vroeger gaf ik mezelf alleen maar valse hoop. Daar ben ik in de loop der tijd van terug gekomen. Er komt geen werk naar je toe. Je zult dan toch echt zelf actie moeten ondernemen.’
‘Onze
generatie
verdient een
klein beetje
waardering’
Deni
Deni: ‘Ik denk dat jij druk voelt wanneer je je baan verliest. Jij hebt nu een leeftijd bereikt, wat voor bedrijven een reden is om je minder snel aan te nemen.’
Denise: ‘Dat is waar. Je wordt steeds ouder. Bedrijven willen liever jonge sollicitanten. Dan vis je naast het net en dat maakt mij heel erg onzeker. Ik heb een aantal jaren gewerkt voor de klantenservice van een zorgverzekeraar. Dan komt er een reorganisatie en zijn er mensen die eruit moeten. Je gaat jezelf afvragen of je wel goed genoeg bent. Eind februari moest ik er dan toch echt uit. Je wilt toch heel graag werken, maar waar je die baan vandaan moet halen, brengt veel onzekerheid met zich mee. Je solliciteert een keer en wordt al vrij snel afgewezen. Dat je op gesprek mag komen, is natuurlijk positief, maar je krijgt toch als antwoord dat iemand anders beter bij het pro el past. De aanhouder wint. Ik heb mezelf vanaf het begin verteld dat ik de wereld ga laten zien dat ik nog van waarde ben voor een bedrijf. Het blijkt te werken, want het is toch weer gelukt. Ik heb inmiddels een nieuwe baan. Het onderling vergelijken wordt steeds minder naar mate je ouder wordt. Er zijn zaken die veel belangrijker zijn om mijn aandacht aan te besteden.’
14