Page 73 - 15o ΤΕΥΧΟΣ

73
νεφέλωμα, και όχι από την ανταγωνιστική θεωρία του σχηματισμού των
πλανητών η οποία ονομάζεται Κλιμακωτή ή Ιεραρχική Προσαύξηση
(hierarchical accretion). Σε αντίθεση με την ήπια διαδικασία χαμηλής
ταχύτητας που αποτελεί το σήμα κατατεθέν της κατάρρευσης των
σωματιδίων, σε κατάσταση κλιμακωτής προσαύξησης, τα
πλανητοθραύσματα συγκρούστηκαν μεταξύ τους με αυξανόμενες ταχύτητες
σχηματίζοντας μεγαλύτερα αντικείμενα.

"Όπως τα απολιθώματα μας διηγούνται το πώς εξελίχθηκαν τα είδη στη
Γη, τα πλανητοθραύσματα μας λένε πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες στο
διάστημα", δήλωσε ο William McKinnon, συνεργατικός ερευνητής της
αποστολής Νέοι Ορίζοντες από το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σαντ
Λούις και επικεφαλής συγγραφέας ενός paper για τον σχηματισμό του
Arrokoth το οποίο δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Science την περασμένη
εβδομάδα. "Το Arrokoth μας δηλώνει οτι δεν σχηματίστηκε μέσα από
βίαιες συγκρούσεις, αλλά σε έναν πιο περίπλοκο "χορό", στον οποίο τα
αντικείμενα εκείνα που το συνθέτουν περιστρέφονταν σιγά-σιγά το ένα
γύρω από το άλλο προτού έλθουν σε επαφή".

Δύο άλλα σημαντικά στοιχεία υποστηρίζουν αυτό το συμπέρασμα. Το
ομοιόμορφο χρώμα και η σύνθεση της επιφάνειας του Arrokoth δείχνει οτι το
αντικείμενο αυτό της ζώνης του Kuiper (Kuiper Belt Object ή ΚΒΟ)
σχηματίστηκε από παρακείμενο σε αυτό υλικό, όπως προβλέπουν τα μοντέλα
τοπικής νεφελικής κατάρρευσης, παρά από ένα συνονθύλευμα ύλης με
περισσότερα διαχωρισμένα τμήματα του νεφελώματος, όπως θα μπορούσαν
να προβλέψουν τα Κλιμακωτά μοντέλα (hierarchical models).

Τα πεπλατυσμένα σχήματα του καθενός από τους λοβούς του Arrokoth,
καθώς και η εξαιρετικά στενή ευθυγράμμιση των πόλων και των ισημερινών
τους, δείχνουν επίσης μια πιο ομαλή συγχώνευση από ένα νέφος
κατάρρευσης. Ακόμη, η ομαλή και ήπια επιφάνεια του Arrokoth δείχνει ότι
το "πρόσωπο" του έχει παραμείνει καλά διατηρημένο από το τέλος της εποχής
του πλανητικού σχηματισμού.

"Το Arrokoth έχει τα φυσικά χαρακτηριστικά ενός σώματος που
δημιουργήθηκε σιγά-σιγά με «τοπικά» υλικά μέσα στο ηλιακό νεφέλωμα",
δήλωσε ο Will Grundy επικεφαλής της ομάδας δομών της αποστολής Νέοι
Ορίζοντες από το Αστεροσκοπείο Lowell στο Flagstaff της Αριζόνα και ο
κύριος συγγραφέας ενός άλλου επιστημονικού paper. "Ένα αντικείμενο
όπως το Arrokoth δεν θα είχε σχηματιστεί, ή θα είχε οδηγηθεί σε ενα τέτοιο
τρόπο να το κάνει, σε ένα εξαιρετικά χαοτικό περιβάλλον.

Οι τελευταίες εκθέσεις για το Arrokoth αναλύονται σημαντικά στο
επιστημονικό paper του Μαΐου του 2019, με επικεφαλής τον Stern. Τα τρία
νέα papers βασίζονται σε δέκα φορές περισσότερα δεδομένα από την πρώτη
έκθεση, και μαζί παρέχουν μια πολύ πιο ολοκληρωμένη εικόνα της
καταγωγής του Arrokoth.

https://www.facebook.com/Aratosastronomy/