Page 182 - วิชาการการเขียนเพื่องานประชาสัมพันธ์
P. 182
170
11. บทความประเภทให้แง่คิด
บทความประเภทนี้จะโน้มน้าวใจหรือกระตุ้นให้ท าอย่างใดอย่างหนึ่ง
ผู้เขียนอาจเขียนอย่างตรงไปตรงมา หรือเขียนในเชิงอุปมาอุปไมยก็ได้ การเขียนเชิง
อุปมาอุปไมยนั้นจะเขียนถึงสิ่งอื่นผูกเป็นเรื่องราวต่อเนื่องกันโดยตลอด ข้อความทั้ง
เรื่องจะแทนความคิดที่ต้องการให้ผู้อื่นทราบ เช่น กล่าวถึงสัตว์ฝูงหนึ่ง แต่เดิมเคย
อยู่เป็นสุขรักใคร่สามัคคีกัน ต่อมาเกิดทะเลาะวิวาทกันแยกตัวไปอยู่ที่อื่นเป็น
จ านวนมาก ไม่ช้านักสัตว์ฝูงนั้นก็ถูกสัตว์ฝูงอื่นรักแก ล้มตายหมดสิ้น เรื่องทั้งหมด
นี้เป็นการแทนความคิดของผู้เขียนที่จะใช้ชี้ให้เห็นโทษของการแตกความสามัคคี
เรื่องที่น ามาเขียนอาจเป็นการให้แง่คิดทั่วไป เช่น การประหยัด การท าตนเป็น
พลเมืองดี ความรักชาติ เป็นต้น
จากประเภทของบทความที่กล่าวไปทั้งหมดนั้น อาจสรุปเป็นบทความ
เพื่อการประชาสัมพันธ์เพียง 2 ประเภทกว้าง ๆ เท่านั้น คือ บทความ
ประชาสัมพันธ์เชิงสาระ (formal article) และบทความประชาสัมพันธ์เชิงปกิณกะ
(informal article) บทความประชาสัมพันธ์เชิงสาระ จะเน้นหนักไปทางวิชาการ
ผู้เขียนต้องการอธิบายความรู้อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นส าคัญ ไม่ค านึงถึงการใช้
ส านวนโวหาร หรือความเพลิดเพลินของผู้รับสาร เพราะถือว่าผู้รับสารต้องการใช้
ปัญญาความคิดเพื่อให้ได้รับความรู้และความคิดเห็นจากผู้เขียน
ในทางตรงกันข้าม บทความประชาสัมพันธ์เชิงปกิณกะ จะไม่เน้นหนัก
ทางวิชาการ แต่จะถือว่าการให้ความรู้แก่ผู้รับสารเป็นความมุ่งหมายรอง เพราะ
ผู้รับสารจากบทความเชิงปกิณกะจะต้องการรับข้อมูลข่าวสารไป พร้อมๆ กับการ
ได้รับความรู้สึกสนุกสนานเพลิดเพลินจากการรับสารนั้นๆ ด้วย อย่างไรก็ตาม
บทความเพื่อการประชาสัมพันธ์ในปัจจุบันจะมีลักษณะผสมผสานกันทั้งเชิงสาระ
และปกิณกะ กล่าวคือ เพื่อให้ผู้รับสารได้รับความรู้ ข้อมูลข่าวสารและความ
สนุกสนานเพลิดเพลินไปพร้อมกัน
