จนเวลำผ่ำนไปกระต่ำยป่ำสะดุ้ง ตื่น มองซ้ำย มองขวำไม่เห็นเต่ำ จึงรีบวิ่ง อย่ำงสุดแรงแต่ก็ช้ำไปเสียแล้ว เต่ำได้ มำถึงเส้นชัยก่อนและก ำลังนอนพักผ่อน อย่ำงสบำย 『 นิทำนเรื่องนี้สอนให้รู้ว่ำ 』 เมื่อเรำผิดก็ควรยอมรับผิด กำรหนี ปัญหำไม่ใช่หนทำงแก้ที่ดี ออก