Page 18 - gedachtenbundel

iemand spreekt je aan, een vriend, een kennis, een

leerkracht,... en je hebt elkaar al even niet gezien met de

hey, hoe gaat het met je?
“logische” opvolgende vraag:

op dat moment zit je niet even rustig neer aan tafel om een
gesprek te voeren met iemand (wat je eerlijk gezegd ook

niet met iedereen wil), maar ben je bezig. je antwoord uit
gewoonte en simpelheid “goed goed”. maar eigenlijk gaat

het niet “goed goed” met je, je bent somber en er dwalen
gedachtes rond in je hoofd die je bezig houden, maar je

hebt geen behoefte om er een gesprek over te voeren.

dus draai je de vraag direct om, om een vraag zoals; echt?,
zeker?, is er iets? te vermijden. het gekke is dat je al weet

wat de andere persoon gaat antwoorden en eigenlijk als
we eerlijk zijn interesseert het je diep van binnen ook echt

geen ene moer.

ook al proberen we dit gevoel te onderdrukken en acteren
we al te graag “oprecht” geïnteresseerd in elke persoon.

terwijl dat iedereen weet dat het niet zo is. want dat is ook
het antwoord dat de persoon die de vraag heeft gesteld

verwacht. de persoon die de vraag stelt wilt echt niet horen
dat het eigenlijk niet goed met je gaat omdat je opnieuw

hebt ontdekt dat de overheid niet zo goed blijkt te zijn als
dat iedereen denkt . die persoon heeft ook geen behoefte

aan een omschrijving van je speciale weekend waarvan de
helft bij verzonnen antwoord is om het toch wat speciaal te

laten lijken

18