Page 177 - หนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพหม่อมดุษฎี บริพัตร ณ อยุธยา
P. 177
แบงตามอายุไดเปน กลุมดวยกัน กลุมแรกเปนหนุมสาวที่เพิ่งจบมัธยมอายุราว ป ทสี่ อบผา นขอ สอบระดบั ประเทศ และสอบชงิ ทนุ ไดใ นอนั ดบั - กลมุ ทสี่ องคอ พวกทจี่ บระดบั อดุ มศก ษาแบบขา พเจา เรมิ่ เปน ครอู าจารยใ นสถาบนั ตา ง กนั บา งแลว ่งมีดวยกัน คน คอ ดร.ประสม สถาปตานนท ศ.ดร.พาณี เชี่ยววานิช คุณหมอ อกี หนง่ ทา นง่ ตอ งขออภยั ทจี่ าํ ชอ่ ไมไ ดแ ลว และขา พเจา กลมุ ทสี่ าม ไดแ ก ขา ราชการ ประจาํ ระดบั สงู มจี าํ นวนทงั้ หมด คน (ตอ งไปคน รายชอ่ จากหนงั สอ ทคี่ รุ สุ ภา) จาํ ไดว า วันที่มีการสัมภาษณเดี่ยว พอขาพเจาออกมาจากหองสัมภาษณ ปรากวานักเรียน มัธยมจํานวน คนที่อยูในกลุมแรก มี ดร.สันต เตชะกําพุช เปนตัวแทนกลุม มาเจรจาขอรองใหขาพเจาชวยพูดกับผูใหญทานหน่ง คอคุณหลวงสุขุมนัยประดิษฐ เพ่อขอเดินทางไปกับนักเรียนทุนกลุมอุดมศกษา ่งก็คอกลุมขาพเจา ขาพเจาก็ไป พูดให ปรากวาไมนาน นักเรียนกลุมนี้ก็ไดรับคาํ สั่งใหเดินทางโดยเคร่องบิน ลําแรก จําไดวานักเรียนที่บินไปดวยกันกับเคร่องบินลํานั้น คอนักเรียนรุนอุดมศกษา คน ขาราชการชั้นผูใหญ คน และนักเรียนกลุมมัธยมที่สอบไดอันดับ -
อีก คน
มีเหตุการณที่นาต่นเตนเหตุการณหน่ง ที่นําความปล้มปติมาสูขาพเจาเปน
ยงิ่ นกั จง อยากนาํ มาเลา สกู นั ง ดงั นี้ เครอ่ งบนิ ทพี่ วกเราโดยสารนนั้ เปน เครอ่ งบนิ ทหาร รับราชการมาหลายป มีท่ีนั่งรายรอบในทองเคร่องบิน มีที่วางตรงกลางสําหรับ ไวปูเบาะนอนและวางสัมภาระสวนตัวที่จําเปน พวกเราทั้ง คนสนทนาพาที ผูกมิตรกัน จนกระทั่งเคร่องบินมาหยุดพักที่เมองโลานน ประเทศสวิตเอรแลนด และนับเปนบุญยิ่งของพวกเราที่จะไดเขาเาสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี และพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัว รัชกาลที่ ่งประทับอยู ณ เมองโลานน ในขณะนนั้ โดยเราไดร บั แจง ขา ววา พระองคจ ะเสดจ็ มาพระราชทานกําลงั ใจใหพ วกเรา ณ สนามบินในวันรุงข้นกอนเราจะออกจากที่นั่น พอวันรุงข้นเราก็ไดเขาเาพระบาท สมเด็จพระเจาอยูหัวจริง ปรากวาในวันนั้นมีสตรีสาวโสภายิ่งปรากกายอยูที่ ลานบินขาออกดวย ขาพเจาเปนเพ่อนสนิทของทานผูหญิงมณีรัตน จงรูลวงหนา อยูแลววาจะมีหมอมราชวงศหญิงสิริกิติ์ กิติยากร ผูเปนหลานอยูเาทูลละออง ธุลีพระบาท โดยขาพเจาไดรับคํากําชับกําชามาลวงหนาวาหามเปดเผยนามของทาน อยางเด็ดขาด ดวยยังมิไดมีการเปดเผยสถานภาพอยางเปนทางการใหประชาชน รับทราบ หลังจากไดเขาเากราบพระบาท ขาพเจาก็ไดมีโอกาสพูดคุยกับ หมอมราชวงศหญิงทานนั้น ่งขาพเจาเคยพบทานแลวหลายครั้งที่พระตําหนัก วังเทเวศร พอพวกเราข้นเคร่องบิน ทุกคนก็มารุมถามขาพเจาวาสตรีที่อยูขาง
176