Page 1576 - JULIO

Si amor, hoxe só estraño o teu abrazo, porque a pesar de que todos os días 5
téñoche xunto a min, a irresistible bóla de neve da vida arrástranos na súa

cotidianidad e empezamos a perder eses pequenos instantes en que
entregamos nunha caricia todo, en que cunha mirada profunda e chea de

tenrura reflectimos sen palabras o amor que nos embarga.

Estando preto, fundidos os nosos sentimentos nun mar de efluvios...

séntesme... síntoche...
O silencio da habitación rompe co eco retumbante dos nosos corazóns que

ao unísono cadenciosamente tañen a súa melodía de amor.

Quero que se repita unha e outra vez esta melodía para bailar contigo ata

o amencer...

Quero que nunca chegue o día e nunha eterna noite amarche... amarche...
e volverme a perder entre os teus brazos.

Quero desterrar por sempre de min estas nostalxias afundíndome no teu

abrazo, fundíndome no teu alento, enchéndome de ti.

Soño cun novo mañá, xunto a ti.
“Porque os meus amenceres, con maxia ou non, con sol ou con choiva,

sempre serán fermosos a causa túa…”
Carta á miña esposa

Es a miña esposa, pero de ti farei unha princesa, porque en ti apóiome, en

ti penso, en ti confío e en ti vexo o meu presente e futuro.

Chamarche a miña esposa, é pensar que che pertenzo, que teu é o meu
corazón, a miña vida, as miñas palabras, os meus pensamentos, as miñas

ilusións, a miña felicidade, o meu respecto, os meus plans e os meus
proxectos.

E eu son o teu esposo, aquel que estará todo tempo ao teu lado sen pedirche

nada a cambio, o que che dá todo, o meu amor, o meu agarimo, o meu
respecto e a miña fidelidade.

Son tamén o que estará ao teu lado cando as tristezas aséxenche, aquí
estarei sempre para ti, para apoiarche e animarche.