Page 18 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 31 augustus 2018

Russell ‘Konkie’ Halmeyer: Ik droom altijd

Je mag hem gerust de beste steelpanist van het Koninkrijk noemen: de 59-jarige
Russell Halmeyer, die we allemaal beter kennen als ‘Konkie’. Hij is er persoonlijk ver-
antwoordelijk voor dat steeldrums nu onderdeel uitmaken van de locale muziekcul-
tuur. Dat is het resultaat van talloze workshops, tours over de hele wereld en samen-
werking met een heel arsenaal van befaamde musici. En nog steeds doet Konkie
zendingswerk voor zijn instrument, met hart en ziel.

et huis van Konkie en van, dat geluid ging door merg
zijn vrouw Marjon in en been, ik kon gewoon niet
HSouax lijkt wel een bede- meer spelen en zei tegen me-
vaartsoord voor steelpanisten: zelf: ,,Dit ga ik de rest van mijn
elke kast die je opentrekt, is leven doen.”
gevuld met instrumenten, in de Hij is dan vijftien en de keu-
schuur staat een rijtje drums ze voor steeldrums staat vast:
klaar voor bewerking, in de tuin het is het begin van een intense
een ander stel. In de loop der liefde voor dat instrument. ,,Ik
tijd moet hij meer dan duizend heb een hele directe band met
exemplaren in handen hebben mijn instrumenten, het geluid
gehad, veel ervan verkocht hij gaat recht mijn ziel in. Zo maak
weer door aan andere steelpa- ik ook muziek, en zo beoordeel
nisten wereldwijd, en andere In zijn huis staan talloze drums ik muziek van anderen: het
bleven bij te wachten op bewerking, zodat moet me echt raken, anders ben ,,Ik speel niet heel veel noten, maar wat ik doe moet emotie oproe-
hem, omdat ze wereldwijd dienst kunnen ik niet geïnteresseerd. Toen ik pen, een bepaalde sfeer, daarin onderscheid ik me van andere steel-
ze hem doen als steeldrums. als drieëntwintigjarige op de drummers.” FOTO ANNE HUDEMANN
gewoon te FOTO KONKIE HALMEYER muziekschool FIM van Toro
lief zijn. Colina zat, moest ik piano spe- de leukste periodes geweest. Ik die ik al jaren had, ik treed er
Teder raakt aan me. Toen we eenmaal in len maar dat boeide me totaal pendelde veel tussen Curaçao nu mee op.”
Halmeyer Baketo woonden, een klein niet: uiteindelijk sloot ik een en Nederland, we trouwden in Lokaal optreden doet hij ook
één van zijn steeldrums aan. wijkje tussen Muizenberg en deal met Toro dat ik op mijn 1999, ik speelde met jazzgroot- nog regelmatig met verschillen-
,,Veel mensen zien niet hoeveel Seru Fortuna, kwam ik in aan- steeldrums mocht blijven spe- heden als Hans Dulfer en Dick de bevriende musici. ,,Er zijn
werk er steekt achter het ge- raking met Robert Lake: hij was len, als ik exact kon doen wat de de Graaf, ik zat in de groep stukken die ik al duizend keer
bruiksklaar maken van zo’n een limbodanser en leider van pianisten deden. En dat lukte, ik Zamanakitoki van Eric Calmes gespeeld heb, maar ik benader
steeldrum. Je moet hem oplap- een steelband, ‘The Little Moon- ontwikkelde mijn eigen taal. en we stonden een paar keer op ze elke keer anders. Voor mij is
pen en stemmen, en daar gaat lighters’. Wij als jongens uit de Die is niet gebaseerd op virtuo- het grote North Sea Jazz Festi- er geen verschil tussen een
soms heel veel tijd overheen. wijk vroegen aan Robert of we siteit per se: ik speel niet heel val. Mensen waren geïnteres- schnabbel of een concert: ik
Veel exemplaren moet je lang- mee mochten spelen, al snel veel noten, maar wat ik doe seerd in steeldrums en mijn voel dezelfde intensiteit. Routi-
durig bespelen en goed behan- werd duidelijk dat ik er wel moet emotie oproepen, een spel. Daarom richtte ik in 2000 ne ken ik echt niet: hoe de set-
delen, dan worden ze alleen aanleg voor had.” bepaalde sfeer, daarin onder- kwintet ‘Riba Tera’ op. Maar na ting ook is, ik raak in een trance
maar beter.” Konkie heeft veel te danken scheid ik me van andere steel- een paar jaar werd de scene in en dan leef ik maar voor één
Je zult even moeten graven in aan Earl ‘Boots’ Jones uit Trini- drummers.” Nederland al weer kleiner: je ding, en dat is die muziek, het
de persoonlijke geschiedenis dad, die hier steeldrums maak- Als jonge twintiger maakt zag het aantal podia afnemen. is een van de belangrijkste rede-
van Konkie, maar uiteindelijk te. Hij nam Konkie mee naar Halmeyer naam en faam in de Het werd tijd voor nieuwe uit- nen voor mijn bestaan. Alles
kom je terecht bij het eerste Trinidad en de voormalige regio. Met zijn eerste trio dagingen, dus toen kwam Cura- vervliegt dan: met Ronchi Mat-
instrument dat de jongeling in luchtvaartmaatschappij ALM ‘Splash Pan’, in de gelederen çao weer in beeld.” thew heb ik wel eens veertig
handen had, en dat waren niet sponsorde de reis. Het veran- beste vriend Sherman van Hey- In 2005 verhuizen Konkie en minuten aan een stuk door
de steeldrums. ,,Ik kreeg toen ik derde zijn leven. ,,We gingen doorn, spelen ze onder meer in Marjon terug naar het eiland. gespeeld, zonder moeite. Als ik
negen was van mijn vader een naar Panorama, een nationale Venezuela, Santo Domingo, Hij toert sindsdien nog regel- speel, moet er blijdschap zijn,
accordeon: vreselijk vond ik dat competitie van steelbands in Sint Maarten, Barbados en matig met verschillende gezel- daarom lach ik tijdens concer-
ding, ik heb ‘m meteen wegge- Trinidad. Ik wist niet wat ik zag, Montserrat. ,,Uiteindelijk begon schappen in het Koninkrijk, ten. Mensen vragen me dat
gooid. Toen woonde ik nog in de ene band was nog groter dan het me te vervelen, dat past ook maar daarnaast legt hij zich toe altijd, waarom dat gelach? Nou,
Buena Vista, met veertien de ander. Ik sloot aan bij de wel een beetje bij me, ik droom op het ontwikkelen van een omdat ik zo ben. Oprecht jezelf
broers en zussen. Uit die tijd band Dunlop Tornado’s: 250 altijd over wat ik nog niet kan, eigen lesmethode en hij brengt zijn is het belangrijkste dat er
stamt ook mijn bijnaam ‘Kon- spelers, alle soorten steeldrums daar ligt mijn interesse. Dat is de kinderen van het Albertus is, ik kan helemaal niet tegen
kie’: Ik was helemaal gek van die je maar kunt bedenken, een een beetje mijn lijfspreuk ge- College de liefde voor steel- ‘fake’, jezelf belangrijker maken
het nummer ‘Funky Nassau’, heel steelorkest. Het klonk heel worden: ‘ik kan wat ik niet kan’. drums bij. Sinds 2008 speelt dan je bent. Zolang ik mezelf
mijn vriend Stanley Lopez rommelig maar ineens telde de Dankzij de organisatie van het hij ook op een zelf ontwikkelde kan zijn en kan dromen is alles
maakten van ‘Funky’ ‘Konkie’, leider af en wat ik toen hoorde: Curaçao Jazz Festival kon ik set-up steelpans en bas, via goed, als dát niet meer kan, dan
en die naam plakt sindsdien ik raak er nog steeds emotioneel nieuwe wegen inslaan en uit- pedalen. ,,Dat was een droom is mijn leven voorbij.”
zoeken waar mijn grenzen
liggen. In eerste instantie
mocht ik met saxofonist Paqui-
to D’Rivera samenwerken.
Tijdens het festival in Sentro
Pro Arte heb ik met pianist
Monty Alexander gespeeld en
dat klikte enorm, uiteindelijk
ben ik vier jaar met hem op stap
geweest, er ging een wereld
voor me open.”
Op Curaçao komt hij begin
jaren negentig zijn toekomstige
vrouw Marjon tegen, die op dat
moment stage loopt als muziek-
therapeut. Samen verhuizen ze
naar Nederland en in Nijmegen
Konkie samen met Earl ‘Boots’ Jones, die zijn eerste set steeldrums bouwen ze een nieuw leven op. Vier jaar lang toerde Konkie met de wereldberoemde jazzpianist
voor hem maakte. FOTO KONKIE HALMEYER ,,Dat is achteraf gezien een van Monty Alexander. FOTO KONKIE HALMEYER