Page 17 - ANTILL DGB

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 28 september 2018

Izaline Calister

geniet van het kleine

p de popula- Nederland. Het is de we kijken allebei graag de kat uit
riteit van zan- bedoeling dat ze bij de boom, pas daarna worden we
O geres Izaline een tante verblijft en aardig. Net als de Groningers
Calister staat lokaal van daaruit veilig het vlieg ik mensen niet zo snel om
geen maat. Zeker na- land verkent, maar de hals, maar als het gevoel na
dat ze in 2001 Tumba- het loopt allemaal an- een tijdje goed is, dan blijft het
koningin werd met ders. ,,Mijn zus ook goed. Dat is echt wel anders
‘Much’i Otrobanda’ heeft ze een woonde toen al in Groningen dan de sfeer in Amsterdam bij-
status op het eiland bereikt waar dus die zocht ik meteen op. Mijn voorbeeld. Dat geknuffel daar is
slechts weinigen aan kunnen eerste kennismaking met Gro- ook wel leuk hoor, maar het is
tippen. Veel uitverkochte shows ningen was liefde op het eerste niet mijn natuur. Het is leuk om
volgden elkaar op in al die jaren, gezicht. Ik wist toen nog niet wat er even in rond te hangen, maar
een optreden van Calister lijkt ik wilde studeren, maar een ding ik ben altijd weer blij als ik de
garant te staan voor succes, volle was zeker: het moest in Gronin- auto weer richting Groningen
zalen en juichende kritieken. gen zijn. In 1987 begon ik hier stuur.”
Toch woont ze al ruim dertig met een studie Bedrijfsecono- Calister brengt nogal wat tijd
jaar met heel veel plezier in Gro- mie. In Beijum woonde ik toen, door in haar auto. Naast haar
ningen, ver van de pracht en ver van alles vandaan, met Arlet- theatershows en andere optre-
praal die aan haar lijkt te plak- te Koeijers en Chi Lan Ng. Een dens werkt ze twee dagen als do- ,,Het is heerlijk om gewoon eens ‘sideman’ te zijn in een band,
ken wanneer ze op het eiland paar jaar later verhuisde ik naar cente bij de afdeling Pop & Jazz zodat niet alle druk bij mij ligt.” FOTO JEROEN JANSEN
verblijft. Hoe goed kennen we het centrum van de stad, van van ArtEZ, het conservatorium
die ‘Nederlandse kant’ van Izali- daaruit ging het naar de Ooster- in Arnhem. En sinds een jaar is door elkaar. Nummers van kingsreis in muziek en beeld.
ne Calister? We spreken af in huisstraat aan het water, en ze ook verbonden aan de Klein- elkaar, maar ook Nederlandstali- ,,Dit is misschien wel het meest
Grand Café Groningen aan het daarna nog het Noorderplant- kunstacademie in Amsterdam. ge nummers, Braziliaans, heel persoonlijke dat ik ooit gedaan
Zuiderdiep, op de koudste sep- soen, waar ik met mijn Victor Die afwisseling in haar werk mooi gearrangeerd voor zang, heb. Natuurlijk was de voorstel-
temberdag ooit. Buiten onweert ben gaan wonen. Uiteindelijk vindt Izaline ook terug in de ma- gitaar en trompet. We heb- ling over Buchi Fil ook al best
het en beneemt een gure herfst- zijn we terecht gekomen in het nier waarop ze met haar vak om ben het opgenomen in het Am- anders dan wat ik eerder deed,
wind je bijna de adem, maar Oosterpark, we wonen letterlijk gaat. Wordt ze op Curaçao toch sterdams Concertgebouw en dat maar dit gaat nog een stapje ver-
daar lijkt Izaline Calister weinig op de voormalige middenstip vooral gezien als de ‘Latin Diva’, gaan we uitbrengen. Ik ben zo der. De voorstelling vertelt het
last van te hebben. Behendig van het oude FC Groningensta- de vrouw van de hits en de uit- trots op dat trio, het liefst zou verhaal van Curaçao door de
manoeuvreert ze tussen de tafel- dion. Ik heb dus heel wat kanten verkochte zalen, in Nederland ik die kant van me ook op Cura- ogen van mijn vader. Thijs heeft
tjes door, onderweg groet ze de van de stad gezien, maar overal laat ze ook andere kanten van çao willen laten zien. Maar dan eerder voorstellingen gemaakt
eigenaar van het Grand Café, zie ik hetzelfde Groningen: brui- zichzelf zien. moet het wel klein: die muziek over Cuba, Kaapverdië, Spanje
een vroegere studiegenoot van send, altijd in beweging. Dat ,,Ik heb de afgelopen jaren na- leent zich voor een zaaltje met en Mozambique, en nu doet hij
het conservatorium. Uit alles komt voor een groot deel door al tuurlijk heel vaak de kar getrok- maximaal tweehonderd man. dat dus samen met mij over
blijkt dat ze thuis is in deze stad. die studenten hier, daardoor zijn ken als hoofdact, zeker op Cura- Dat is natuurlijk niet iets wat ik mijn eiland en mijn vader. Dit is
,,Veel mensen denken dat ik er altijd wel mensen op straat, çao. Maar in Nederland ben ik vaak op Curaçao doe, maar ho- echt muziektheater met film-
hier niet meer woon omdat ik deze stad slaapt nooit.” steeds vaker gewoon een ‘side- pelijk lukt het, misschien is het pjes, verhalen, foto’s, liedjes,
door heel Nederland optreed. Ze Het is niet alleen de stad die man’ of een gastmuzikant. En iets voor Curaçao North Sea maar mensen moeten niet ver-
gaan er dan vanuit dat je wel niet Izaline Calister in het noorden daar geniet ik enorm van. In de Jazz.” wachten dat het allemaal ‘up-
meer in Groningen zult wonen, van Nederland houdt, het zijn muziekscene hier in Nederland Izaline Calister houdt het lie- pish’ is, we gaan niet met z’n al-
dat je dan kiest voor een centrale ook vooral de mensen die er wo- ben ik inmiddels een oudge- ver klein en persoonlijk, in die len aan het eind dansend de zaal
plek in het land. Natuurlijk is het nen. ,,Groningers zijn de aardig- diende, maar men leert mij nu hoek vond ze een nieuwe droom uit. Om het zo persoonlijk en
niet altijd handig om hier te blij- ste mensen die je je maar kunt ook kennen als jazz-zangeres. waar ze al een tijd naar op zoek klein te maken is spannend
ven, maar ik zou nergens anders wensen. Dat imago hebben ze Uit dat hokje van Curaçaose was. En in die droom speelt een maar ik ben er heel blij mee. Het
willen wonen. Deze stad heeft niet, er wordt vaak gezegd dat ze muziek dus, en dat is best fijn. voorstelling over haar vader een past ook bij me: ik maak vaak ri-
zoveel energie, dat is gewoon stug zijn. Maar die ervaring heb Ik heb hier bijvoorbeeld een prominente rol. Samen met goureuze keuzes, dat prikkelt
uniek.” ik helemaal niet met ze. Mis- trio met trompettist Angelo Ver- componist en pianist Thijs Bor- me.”
Als ze zestien is mag ze van schien komt dat omdat we een ploegen en gitarist Ed Verhoeff, sten ontwikkelde ze ‘Het eiland De komende tijd gaat ze ‘Het
haar ouders voor het eerst naar karaktertrek gemeen hebben: en we spelen gewoon alles van mijn vader’, een ontdek- eiland van mijn vader’ uittesten
in kleine theaters. Hopelijk trekt
ze daar dan de aandacht mee in
Nederland zodat ze er de thea-
tertour van kan maken. Boven-
dien wil ze met die show naar
Curaçao, in mei volgend jaar.
Dan wil ze ook weer werk gaan
maken van haar show waarin ze
Curaçaose kinderliedjes naar het
Nederlandse publiek brengt.
Veel plannen weer, veel dro-
men, maar de rust vindt ze in
haar huis in Groningen, in dat
straatje van het Oosterpark.
,,Je zou het moeten zien, sa-
men met onze buren hebben we
één grote achtertuin gemaakt en
om de hoek ligt een park, voor
de kinderen is het een groen
walhalla. Het voelt als een hofje,
Samen met pianist Thijs Borsten heeft Izaline een show gemaakt De liefde van Izaline voor Groningen begint in de wijk Beijum, waar zo ontzettend knus. Maar boven-
over Curaçao door de ogen van haar vader: ‘Het eiland van mijn ze samen met Curaçaoënaars Chi Lan Ng en Arlette Koeijers in een al is het mijn thuis, naast Cura-
vader’. FOTO VICTOR MODDERKOLK studentenhuis woont. FOTO ARLETTE KOEIJERS çao.”