Page 15 - ANTILL DGB

Reizen
15
Een van mijn favoriete bomen op Camping Armação de Pêra. Hele- maal achterin ziet u de contouren van het restaurant van de camping. deze camping waar ik nog spoelen op het strand. Heel steeds woon. Ik heb geëxperi- apart was dat, heel zen. Ook al menteerd met het openlaten kon de zee soms ook behoorlijk van de tent zodat ze, aan een tekeergaan. Ik genoot er altijd lang to

Zo gauw ik de riem losmaakte, rende Ela vrolijk weg. Het water eindelijk uitbrengen. Hij begon heel hard te lachen. ,,Ja hoor, ik ben je echt niet voor de gek aan het houden.” Geweldig. Het kwam gewoon zomaar uit de he- mel vallen. ‘Out of the blue’. In slaap viel. de vorm van Jerry. Ik hoop in mijn eigen leven ook zo veel als maar kan ande- ren blij te kunnen maken met

Woensdag 25 september 2019 ging ze nooit in. een hele aardige Schot, bij ons kwam zitten. We maakten vaak een praatje, ook al verstond ik de helft niet van wat hij allemaal zei. Hij kwam uit Glasgow en daar hebben ze een accent dat (tenminste voor mij) erg moei- lijk te verstaan is. Wel heel leuk om te horen. Jerry was altijd op- gewekt en ik vond het de moeite waard om telkens te vragen wat hij

Antilliaans Dagblad Overwinteren met tent in Algarve Vlak achter de camping is er een mooi wandelgebied met zandpaden, bruggetjes, duinen en een lagune. Ela en ik namen heel vaak deze geholpen. De tent stond er nog en het zonnetje scheen weer lekker alsof er niets was ge- beurd. In de vroege ochtend ging ik altijd graag naar het restaurant van de camping, voor een heer- lijke meia-de-leite, sterke koffi

Woensdag 25 september 2019 route om dan op het strand uit te komen. do vento’ genoemd, het land van de wind. De tent bleek gelukkig, en nog eens gelukkig, water- dicht. Na een tijdje verschrikt te hebben liggen luisteren, ging ik rechtop zitten om de tent, die van links naar rechts begon te zwaaien, zo goed als het kon vast te houden. En om te bid- den. Ik bleef maar hardop be- danken dat we de

De Curaçaose Karin Basilio is op reis-, werk-, en schrijftocht door Europa. Ze werkt aan een gedichtenbundel met als thema ‘water’. Ze houdt haar Curaçaose achterban op de hoogte van haar wel en wee door artikelen te schrijven over haar nieuwste belevenissen in het Antilliaans Dagblad. En belevenissen zijn het: van een vaste standplaats op een camping, tot couch surfing en leven als dakloze o
Antilliaans Dagblad ge werkplek Hotel Vila Mimosa kon beginnen. Wat ik toen na- tuurlijk nog niet wist. Gedurende ons verblijf van zes maanden op Camping Ar- mação de Pêra hoefde ik geluk- kig nauwelijks eten voor Ela te kopen. Mensen kwamen met zakken brokjes voor haar aan- dragen. We kwamen een keer terug van een wandeling naar het centrum van Armação, en er hing aan de waslijn een zak m

In het centrum van Armação kun je zo het strand Het uitgestrekte wandelgebied achter de camping waar Ela en ik vele stapjes hebben liggen. De witte gebouwen rechts staan in het Even uitrusten na het rennen hoor. Op het strand van Armação in

Reizen centrum van Armação de Pêra. december 2018.
14 oplopen.