Page 18 - 20170505

Antilliaans Dagblad Vrijdag 5 mei 2017
18

Eric Calmes: Nooit

gevangen in een stijl

Door Jeroen Jansen
Basgitarist en contrabassist Eric Calmes besloot in 2013 terug te keren naar Curaçao.
Het is een nieuwe fase in het leven van de 61-jarige musicus die in 1979 als eerste
Curaçaoënaar een jazzopleiding volgt in Nederland. Bescheiden maar beslist bouwt hij
aan een muzikale carrière waarmee hij in binnen- en buitenland respect afdwingt.

almes is er neren dat hij zich boom muziekstukken uit en
de man niet niet goed voelde die even later spelen ze in de groep ,,Ik zocht op jonge leeftijd al heel serieus muziek uit, het was voor
C naar om dag, later zag ik aan Twilight Zone. Calmes ziet die mij een gehoortraining”. FOTO MARCEL TRUYENS/LIQUID SOUL
zelfgenoegzaam de blik van mijn periode als een kraamkamer
terug te blikken op broer dat het goed voor zijn muzikale carrière: ,,Ik einzelgänger netwerkt hij wei- leren spelen. Als ik nu hoor wat
de hoogtepunten mis was. Ik heb hem heb echt het geluk gehad dat ik nig, maar dat deert niet: de jongeren aanspreekt dan is het
in zijn muzikale moeten missen, opgroeide met de Curaçaose optredens komen toch wel. Hij simpeler, twee of drie akkoor-
leven. Je voelt het maar door die pla- radio van eind jaren zestig, geeft daarnaast les aan de con- den, of je gaat met de computer
ongemak wanneer je hem tenverzameling heeft hij echt begin jaren zeventig. Alles werd servatoria van Amsterdam en aan de slag. De popmuziek van
vraagt op welke momenten hij invloed op mijn leven gehad. Ik gedraaid: klassiek, rock, jazz, er Rotterdam en ontwikkelt een nu stimuleert je niet om dingen
trots is: ,,Ik ben nog niet op een luisterde al op heel jonge leef- waren nauwelijks grenzen. Dat eigen Curaçaos geluid in de uit te zoeken. Aan het College
punt in mijn leven gekomen dat tijd naar die muziek en ik zocht mis ik weleens bij de huidige jazzwereld, met als hoogtepunt of Music van de UoC probeer ik
ik achteruit ga kijken, dat heb ik alles uit. Een paar maanden na generatie, ze klampen zich vast zijn groep Zamanakitoki. Toch te laten zien dat het anders kan,
nooit gedaan. Natuurlijk was zijn overlijden zette mijn moe- aan een bepaalde stijl. Wij niet: luidt het ook een keerpunt in: sommige mensen pikken dat
mijn eigen groep Zamanakitoki der me op muziekles, want ze ik was fan van Steppenwolf, ,,De belangstelling voor wereld- wel op.”
heel mooi, en wat ik samen met had wel door dat ik er gevoel Uriah Heep en Led Zeppelin, muziek nam eind jaren negen- Maar plannen als musicus
Izaline Calister en Randal Cor- voor had. Ik was een braaf jon- maar niet veel later raakte ik tig af en het aantal plekken om heeft hij ook: een project met
sen heb neergezet is ook bijzon- getje, het liefst zat ik op mijn helemaal in de ban van jazz te spelen ook. Nederland was eigen muziek ligt zeker nog in
der, we hebben toen echt be- kamer boekjes te lezen en mu- door bassist Stanley Clarke en goed voor me geweest, maar de het verschiet, al weet hij nog
langrijke stappen gezet. Maar ik ziek te luisteren. Maar nooit pianist Chick Corea. Dat be- wens om terug te keren naar niet wanneer. Maar hij raakt
denk met evenveel plezier terug oppervlakkig, het was een soort stond gewoon naast elkaar en Curaçao sluimerde altijd. De ook geïnspireerd door zijn mu-
aan optredens die minder aan- gehoortraining, ik probeerde eerlijk gezegd heb ik er altijd laatste jaren in Nederland was zikale vrienden waar hij nog
dacht trokken: Braziliaanse echt uit te vinden wat er gebeur- van genoten dat ik me in al die het lastig om aan werk te ko- steeds heel regelmatig mee
muziek spelen met mijn vriend de.” stijlen als musicus thuis voelde. men, je leidt nieuwe mensen op speelt: ,,Ik verheug me nu al op
Rogério Bicudo bijvoorbeeld, of Zijn eerste maatje is wijkge- Niet iedereen snapte dat, ik heb en die willen natuurlijk ook aan morgen, als ik met Konki Hal-
door Frankrijk trekken met noot en gitarist Cedric Dandare. in mijn tijd aan het conservato- de bak. Over het algemeen is meyer, Gili Braaf en Hubert
kunstenaar en muzikant Henri Samen puzzelen ze onder de rium weleens een docent gehad men toch wel erg gericht op de Martina in Miles speel. We
Guédon. We kwamen overal en die vond dat het tijd was dat ik jongere artiesten, als oudere repeteren niet eens, en toch
ik ontmoette er zanger Bobby koos voor één stijl. Ik heb ‘m artiest moet je wel iets héél hebben we het heel leuk met
McFerrin, die toen nog wereld- maar laten praten: dat was ik bijzonders kunnen om in beeld elkaar. Als je het goed opbouwt
beroemd moest worden. Dat echt niet van plan.” te blijven. Misschien vervelend dan merk je dat alles samen-
zijn de momenten dat je je vrij In 1975 vertrekt Calmes naar voor mij persoonlijk, maar het komt, dat je elkaar stimuleert
en geïnspireerd voelt, jezelf écht Nederland, hij begint met een is natuurlijk niet raar. Het werd om mooie muziek te maken. Ik
kunt uiten.” studie Engels in Amsterdam. tijd voor wat anders.” vind het heerlijk om een paar
Die zoektocht naar inspiratie Muzikale ambities heeft hij nog In 2013 hakt hij de knoop juiste noten te spelen als bege-
begint in de platenkast van het steeds en die worden langzaam door en vertrekt naar Curaçao. leider of een solist met mijn
ouderlijk huis in Otrobanda. maar zeker duidelijk: ,,Op Cura- Hij pakt hier zijn leven als uit- spel op te stuwen. Voor die
Van klassieke muziek tot tango, çao bestaat toch een beetje het voerend musicus en docent momenten doe ik het: het is
de salsa van Célia Cruz en me- idee dat muziek een leuke hob- weer op, waarbij hij ook veel vaak eventjes, maar met een
rengue, zijn vader en moeder by voor erbij is, pas in Neder- interesse toont voor het ontwik- beetje geluk kun je dat gevoel
verzamelen het allemaal: ,,Ik land heb ik gezien wat je er écht kelen van lokaal talent: ,,Dat is uitrekken naar een hele avond.
heb mijn vader nooit echt leren mee kon. De eerste twee jaar er echt wel, maar de ‘drive’ om Dat was vroeger mijn drijfveer,
kennen, toen ik zeven was over- deed ik weinig met muziek, ik het te ontwikkelen naar iets en dat is het nog steeds.”
leed hij volkomen onverwacht. Calmes, vlak nadat hij begonnen had alleen maar een gitaar. groters ontbreekt vaak. Toen ik Het Eric Calmes Quartet
Aan een hartaanval, terwijl het was met zijn opleiding aan het Maar toen werd ik gevraagd opgroeide dwong de muziek speelt morgen vanaf 22.00 uur
nota bene een heel sportieve conservatorium in Amsterdam. voor wat optredens. Ik leerde via waar we toen naar luisterden in Miles Jazz Café, toegang is
man was. Ik kan me nog herin- FOTO TANJA VAN EGMOND de Surinaamse fluitist Ronald ons om een instrument goed te gratis.
Snijders de muziekscene beter
kennen. Amsterdam is toch een
soort kruispunt van culturen en
Nederland was in die tijd een
positieve, open plek. Ik zag een
muzikale carrière voor me, en
daarom begon ik in 1979 te
studeren aan de jazzopleiding
van het conservatorium in Am-
sterdam. Mijn instrument van
toen, de basgitaar, was daar een
wat ondergeschoven kindje, dus
heb ik er verplicht de contrabas
bij gedaan.”
De jaren tachtig en negentig
zijn tijden van voorspoed voor
Eric krijgt snel aansluiting met de scene in Amsterdam dankzij zijn Eric Calmes: Hij speelt als bas-
Surinaamse vrienden, hier met Glenn Gaddum, Ronald en Clark sist in allerlei formaties en in De bassist in de Netto Bar in Otrobanda, de wijk waar hij opgroei-
Snijders. FOTO SASKIA LOUISA GADDUM allerlei stijlen. Als geboren de. FOTO MAX MARTINA