Page 10 - ANTILLIAANSE DAGBLAD

10 Antilliaans Dagblad Maandag 3 april 2017
Curaçao

Geslaagde eerste

editie Jazz Fest

Door Jeroen Jansen tweede formatie van de avond,
fgelopen zaterdag vond het Dennis Aalse Quartet. De
bij Landhuis Brakkeput trompettist gaf leiding aan een
A Mei Mei de eerste editie formatie allstars met Ronchi
van het Jazz Fest plaats. Het Matthew op piano, Hershel
landhuis, dat een traditie hoog Rosario op bass en Lonte Con-
te houden heeft als het gaat om radus op drums. De band be-
kwalitatief hoogstaande jazz- gon nog goed met een heden-
concerten, trok pianist Randal daagse variatie op de Miles
Corsen aan als artistiek leider. Davis-klassieker ‘So what’, maar
Hij programmeerde Perfect tijdens het tweede nummer,
Fourth, het Dennis Aalse Quar- ‘Human nature’ leek er een
tet en zijn eigen trio, dat voor de Trompettist Dennis Aalse, hier aantal dingen mis te gaan: het
gelegenheid flink werd aange- op bugel, speelde met zijn kwar- geluid was niet best en er ram-
vuld met muzikale vrienden. tet een mix van standards en melde wat aan de cohesie in het
Het werd een euforische avond eigen stukken. kwartet. Pas toen Dennis Aalse
in de sfeer van zanger Al Jar- zijn eigen compositie ‘My fanta-
reau, aan wie een eerbetoon ziekscene. Ze spelen overal: op sy world’ inzette begon het op
gewijd werd. feesten en presentaties, bij rolletjes te lopen. Weg waren de
Het was in zekere zin een Miles elke week, maar ze zullen geluidsproblemen en de band
waagstuk, om een nieuw jazz- zelden zo’n aandachtig publiek richtte zich op met een hoofdrol
festival te starten. Ook al kent meegemaakt hebben als afge- voor drummer Lonte Conradus.
Brakkeput een roemruchte lopen zaterdag. Al die positieve Tijdens de ballad ‘My one and
traditie op het gebied van jazz, aandacht betaalden ze terug only love’, met Aalse op bugel, Artistiek leider en pianist Randal Corsen, zo te zien heel tevreden
het is al heel wat jaren geleden met een energieke set. Een liet Rosario horen hoe feilloos met het verloop van de avond. FOTO’S JEROEN JANSEN
dat er een heus jazzfestival diverse set ook, waarin jazzklas- zijn timing is en wat een
georganiseerd werd. Daar komt siekers als ‘Night in Tunisia’ prachtig geluid hij uit zijn in- turnino op drums ook gitarist ‘After all’, waar de geboren
nog bij dat er op die zaterdag- afgewisseld werden met speelse strument haalt. Het vertrouwen Robin Reijnaert aangetrokken. entertainer zijn eigen sausje
avond nog meer evenementen variaties op popklassiekers als was weer helemaal terug, wat Daarnaast verzorgde Christo- overheen gooide. Hij mocht ook
plaatsvonden, zoals de finale ‘Take it slow’ van John Legend. Aalse er zelfs toe verleidde pher Wallé van Perfect Fourth de finale met ‘Roof garden’ voor
van Kantadó Mayó en het reü- Het hoogtepunt van de set was om in het volgende nummer de partijen op keyboards en zijn rekening nemen. Onder-
nieconcert van Little Garden in ‘Gracias Chucho’ van Tony ‘What’s the use’ een onvervalst werd de zang verdeeld onder tussen werd alles loeistrak bege-
27. Ten slotte: we zijn de laatste Martinez. De percussionisten staaltje ‘circular breathing’ te Steve Mariat, Gilmar Fraites en leid door Corsen en zijn band,
jaren door het Curaçao North Volk en Marvin Snijders, die laten zien, de techniek waarbij Dibo Doran. Mariat leidde het die in triovorm grijnzend nog
Sea Jazz Festival nogal verwend kort daarvoor op de barí een een muzikant ademhaalt en publiek langs de jazzkant van een fantastische versie van de
geraakt door de barrage van vlammende tambú had tegelijkertijd blaast, waardoor Jarreau, met onder meer de Herbie Hancock-klassieker
internationale sterren die ons gespeeld, leidden de instrumen- je welhaast eindeloze noten complexe nummers als ‘Take ‘Actual proof’ lieten horen.
eiland jaarlijks overspoelt. Zou tale lofzang op Chucho Valdez kunt spelen. De set eindigde te five’ en ‘Spain’, waarbij Corsen Iedereen had het geweldig naar
het publiek nog warmlopen in met een zeer strak unisono snel en dat vraagt eigenlijk om in dat laatste nummer het the- zijn zin.
voor de lokale jazzelite? gespeelde intro, waarop toetse- een vervolg, mede omdat we ma prachtig en spatzuiver in- Een speciale vermelding
De twijfel bleek ongegrond nist Christopher Wallé een even Matthew eindelijk weer eens op leidde op melodica. Mariat zong verdient toetsenist Christopher
want driekwart van de stoelen energiek vervolg gaf met een een vleugel konden horen, dat ondertussen met zo veel flair en Wallé, die samen met Robin
bij Brakkeput was bezet toen overtuigende solo. De nog jonge moet vaker gebeuren. plezier dat er werkelijk een Reijnaert dat zo typische geluid
Perfect Fourth om acht uur het formatie leidde het publiek Ten slotte de act waar het Jarreau-gevoel doorbrak. Gilmar van begin jaren tachtig liet
spits afbeet. De latin jazz-forma- langs verschillende muziekstij- meest naar uitgekeken werd: Fraites leek aanvankelijk wat terugkomen. Wallé, student van
tie van percussionist Roderick len die allemaal met evenveel het eerbetoon van Randal Cor- nerveus, toen hij met kopstem Randal Corsen, toont zich een
Volk bestaat weliswaar nog vertrouwen gespeeld werden. sen en zijn vrienden aan Al ‘Breaking away’ zong. Hij had groot talent met een stevig mu-
maar vier jaar, maar lijkt al een Dat vertrouwen leek in eerste Jarreau. Corsen had naast Eric duidelijk het meest moeite om zikaal inlevingsvermogen en
oudgediende in de lokale mu- instantie wat te ontbreken bij de Calmes op bass en Pernell Sa- zich het repertoire van Al Jar- gevoel voor humor. Een festival
reau eigen te maken, maar hij hoort ook te verrassen: dankzij
sloot glorieus af met het beken- Corsen maakte een breder pu-
de ‘Morning’, dat hij vol overtui- bliek nu kennis met Wallé, een
ging zong. Dibo Doran ten jong talent waar we trots op
slotte was de publiekslieveling mogen zijn. Hopelijk komt er
leek het, en dat maakte hij waar snel een tweede editie van het
met hits als ‘We’re in this love Jazz Fest: de lokale muzieksce-
together’ en het romantische ne is er klaar voor.

Gilmar Fraites, Dibo Doran en Steve Mariat sloten de avond af met ‘Roof garden’, het wereldberoemde De latin jazz-formatie Perfect Fourth wisselde jazz, pop, latin en
nummer van Al Jarreau. Curaçaose muziek succesvol met elkaar af.