Page 15 - ANTILL DGB

15
Kunst
dingen als Facebook en Skype.” Ellens dochter woont in Brazi- lië. ,,Eén keer in de week ma- ken we een afspraak en dan bel- len we een uurtje. Het is dan net alsof we gewoon tegenover elkaar zitten. Vroeger moesten we brieven schrijven. Bellen was onbetaalbaar.” V

len.” Ondertussen probeert het kleine hondje van Ellen op mijn schoot te kruipen. ,,Bij het vrouwtje mag hij niet op schoot, dus hij probeert het maar bij jou”, lacht ze. Als ik aan Ellen vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt, moet ze even nadenken. ,,Mijn en

dacht ik: dat moet ik ook gaan doen.” Een kleine twintig jaar lang organiseerde Ellen zo’n twee keer per jaar workshops keramiek. ,,De mensen die ik uitnodigde, ’scoutte’ ik op con- gressen. Ik had altijd twee crite- ria. Ze moesten ten eerste heel goed zijn, zodat

Donderdag 13 december 2018 çao en dan zien we het vanuit daar wel.’ Ik vond het hier me- teen heel leuk. We gingen ieder weekend windsurfen en bergen beklimmen, dingen die ik nu nooit meer doe.” Uiteindelijk besloot het stel om samen naar Amerika te gaan, om verder te studeren. ,,Ik was een

Antilliaans Dagblad De wereld gezien door kunst Als ik aan Ellen vraag waar ze haar inspiratie vandaan haalt, moet ze even nadenken. ,,Mijn ene werk komt voort uit het andere werk.” jaar in Amsterdam gewoond. Ik vond het daar geweldig. Ik werkte als creatief leidster op een kinderdagverblijf in de

Donderdag 13 december 2018 tandheelkunde kwam hij naar Nederland. ,,Eric wilde na zijn afstuderen meteen terug naar Curaçao. Ik was hier toen twee keer geweest en vond het wel erg klein. Er is geen grote stad en er zijn weinig musea. Ik ben een stadsmens, ik hou van de anonimiteit en de druk

Antilliaans Dagblad maar halverwege vraag ik me dan weleens af waar ik aan be- gonnen ben. Misschien dat ze me daarom ook wel aangeno- men hebben, om mijn sponta- niteit.” Uiteindelijk koos Ellen voor Groningen. ,,Dat was toch wat dichter bij huis en dat von- den mijn ouders prettig.”
Toen kunstenares Ellen Spijkstra een kleine veertig jaar geleden op Curaçao aankwam, had ze nooit gedacht dat ze er nu nog steeds zou wonen. ,,Ik denk dat ik heel veel beslissingen in mijn leven niet zo doordacht heb genomen. Ik vond het spannend om de wereld te zien en ik hou van de zo

Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog is dat al- lemaal vervlogen en is hij uit- eindelijk beroepsmilitair ge- worden. Hij overleed toen ik nog maar vier jaar oud was.” Ellens ouders vonden het pri- ma dat zij haar leven wilde in- vullen als kunstenares. Ha

Een kleine twintig jaar lang organiseerde Ellen zo’n twee keer per

at Ellen kunste- nares zou wor- den, was al snel vanzelfsprekend. ,,Ik heb er nooit over nagedacht om iets anders te doen. Op mijn zeventiende ben ik naar de kunstacademie gegaan. Ik hou van mijn vak en de vrijheid die het me geeft.” Haar creativiteit heeft Ellen w

Kunst jaar workshops keramiek. D dat biedt natuurlijk geen houvast.”

14