Page 16 - ANTILLIAANSE DAGBLAD

16
Antilliaans Dagblad Vrijdag 6 januari 2017
Dandare: Pionier
van de Curajazz
Door Jeroen Jansen
De 61-jarige gitarist Cedric Dandare was in 1979 de eerste Curaçaose muzikant die
jazz ging studeren in Nederland. Hij was samen met bassist Eric Calmes de eerste act
van dit eiland op het vermaarde North Sea Jazz Festival in Den Haag. En in 1995 was
hij ook nog eens de eerste muzikant in het Koninkrijk die een album mocht opnemen
voor het vermaarde Columbia-label. De laatste jaren doet hij het noodgedwongen wat
rustiger aan, maar de jazzpionier zit nog vol met ideeën.
kaar nooit meer uit miste: ik wilde nooit meer terug
andare
groeit op in
het oog verloren.
We speelden rock
mijn leven stond vanaf dat
DMundo
met onder meer
Nobo. Op zijn ne-
moment helemaal in het teken Cedric Dandare treedt de laatste jaren minder op, maar is nog regel-
Harry Moen in
gende begint hij op
van muziek maken, mijn mu-
FOTO JEROEN JANSEN
de kuatro en de
Twilight Zone, later ziek.” Hij begint in 1979 met de
gitaar. Cedric was
kwam Serenada en opleiding Uitvoerend Jazzmusi- maar vooral trompettist Wim
Wereldomroep zond mijn mu-
een jongen met een
in Nederland heb-
cus aan het Conservatorium van Both: ze wilden weten wat die
Rotterdam. Wereldmuziek staat tumba nou eigenlijk inhield, ze ziek uit op 900 zenders wereld-
voorliefde voor mooie
raakten er soms helemaal in
nog in de kinderschoenen en
samengespeeld met baanbre-
wijd en via Sony werd mijn
melodieën. ,,Die liefde voor
van Antilliaanse muziek heeft
kende bands als Nos Kos en
cd tot Japan aan toe verkocht.
verdwaald.”
melodie begon bij The Beatles
Maar ook op Curaçao ging
Cari Fusion. Qua persoonlijk-
Dandare koppelt de harmo-
niemand echt gehoord. Danda-
en later Stevie Wonder, daar
re vindt dat hij samen met
kon ik als klein jongetje al uren heid lijken we elkaar: we zijn
nieën uit jazz aan traditionele
het hard, nummers als ‘Man-
grove’ en ‘Kik’ esaki’ werden
Calmes zich in de muziekscene Curaçaose ritmes en maakt
allebei vrij rustig, we hoeven
naar luisteren. En Los Impala,
dat was een Venezolaanse band niet op de voorgrond te staan
moest vechten. ,,Begin jaren
furore. In 1982 staat hij samen hits, daar ben ik best een beetje
die Spaanstalige versies van
tachtig werd het populair om
maar we hebben wel een heel
trots op.”
met Eric Calmes op het North
Sea Jazz Festival met hun groep
Beatlessongs speelden, die
Ruim tien jaar geleden be-
goed beeld van hoe muziek zou jazz met andere muziekstijlen
Cari Fusion. Mensen weten niet sloot hij terug te komen naar
te mengen. Muzikanten uit
moeten klinken.”
liedjes hoorden we vaak nog ben we ook ontzettend vaak naar dat ambtenarenbestaan, matig in Miles Jazz Cafe te horen. Sony mij op het spoor. De
eerder dan het origineel. Mu- Dandare doorloopt het vwo Suriname waren daar bijvoor- wat ze horen maar de kritieken Curaçao. Tot dan toe had zijn
ziek bestaat uit heel veel din- op het MIL en begint dan na te beeld al heel ver mee. Zij had- zijn juichend. Vijftien jaar later familie ondersteuning gegeven
gen, maar als een mooie melo- denken over zijn toekomst. Hij den echt een ‘scene’ opge- staat hij er weer met zijn eigen aan zijn muzikale carrière, het
die ontbreekt dan ben ik niet is inmiddels een doorgewinter- bouwd, maar wij waren maar band en is er in de tussentijd werd tijd om wat terug te doen.
geïnteresseerd. Toen ik later de muzikant die lokaal naam met z’n tweeën. Daar komt nog heel wat veranderd. De Europe- Dandare is nu werkzaam in het
begon te componeren werd dat maakt in verschillende bands. bij dat men in Nederland een se muzikanten uit de begintijd onderwijs, onder meer binnen
ook de basis van mijn muziek.” ,,Ik leefde voor muziek, maar heel verkeerd beeld had van maken meer en meer plaats de nieuwe muziekopleiding van
De gitarist loopt op zijn veer- toch zocht ik ook zekerheid. En Curaçaose muziek: men zag het voor collega’s uit het Caribisch de UoC. Noodgedwongen moet
tiende Eric Calmes tegen het zo kwam ik bij Personeelszaken als pure dansmuziek, we wer- gebied, zijn bands groeien en hij vaker ‘nee’ zeggen tegen
lijf, het is de start van een muzi- van de overheid uit. Dat heb ik den bij wijze van spreken alleen hij brengt het album ‘Rhythmi- optredens. Maar hij borrelt nog
kale vriendschap die nu al bijna vier jaar volgehouden, maar maar serieus genomen als we cal Nature’ uit op het beroemde steeds van de muzikale ideeën.
vijftig jaar voortduurt. ,,We echt gelukkig werd ik er nooit. met strooien hoedjes en in Columbia-label van Sony. Met ,,Ik hield altijd wel van compo-
woonden allebei in Mundo Toen ik mijn baas vertelde dat klederdracht zouden spelen. dank aan de Wereldomroep neren. Er ligt nog zo veel mu-
Nobo. Ik kan het me nog goed ik muziek ging studeren was hij Toch hadden we ook geluk dat trouwens: ,,Ik was met eigen ziek op de plank, die ga ik ooit
voor de geest halen, die eerste zwaar verbaasd, hij vond het er een hele nieuwe generatie geld al begonnen met de uitbrengen. De eerste stappen
ontmoeting. Ik speelde bij ons maar raar. Maar ik was gemoti- van Nederlandse jazzmuzikan- opnames van mijn eigen mu- heb ik al gezet, al ben ik door
in de tuin ‘Something’ van The veerder dan ooit om te slagen ten opstond die alles omarmde ziek en ergens in het proces omstandigheden minder be-
Beatles en Eric liep op dat mo- als muzikant. Hoe koud het ook wat nieuw was. Mensen als kreeg de Wereldomroep er schikbaar dan voorheen. Maar
ment langs. We raakten aan de was in Nederland en hoe erg ik de saxofonist Toon Roos, lucht van. Dankzij hen kon ik dat ik mijn muziek weer op ga
praat en sindsdien zijn we el- mijn familie in Curaçao ook drummer Lucas van Merwijk, de muziek uitbrengen en kwam nemen is zeker.”
Dandare richt samen met Eric Calmes Nos Uit de aankondiging van Cari Fusion voor
Dandare en de wereldberoemde Cubaanse saxofonist Paquito d’Rivera in 1984. Kos op in Neder-land, op de voorgrond de het North Sea Jazz Festival ‘82: ,,Cari
FOTO’S CEDRIC DANDARE bekende drummer Lucas van Merwijk. Fusion is een heel aparte, te gekke groep.”