Page 18 - 20190426

18 Antilliaans Dagblad Vrijdag 26 april 2019

Randy Winterdal:

Curaçao is mijn inspiratie

Het is al ruim tien jaar geleden dat bassist en componist Randy Winterdal op Curaçao
zijn album ‘Alma di mi Tera’ presenteerde. Dat is meteen de laatste keer geweest dat
we hem uitgebreid aan het werk zagen hier. Toch is het werk van 55-jarige Curaçaoë-
naar onlosmakelijk verbonden met zijn geboortegrond.

ekende artiesten als de lage tonen. Als tiener kwam
Izaline Calister, Randal ik in een Tipiko-groep terecht,
B Corsen, Gerardo Rosales Mondongo Special. Daar mocht
en Ronald Snijders kruisten ik op een splinternieuwe basgi-
zijn pad, maar hij bleef altijd taar spelen, heerlijk was dat.
zijn eigen artistieke route be- Maar het plezier was niet altijd
wandelen. Het snijvlak tussen wederzijds: ze vonden dat ik te
jazz en klassieke muziek boeit druk speelde, ik improviseerde
hem mateloos, en de liefde voor te veel. Toen ik daarna via Rudy
de lage bastonen. Emerenciana en Erwin Pruden-
Randy Winterdal is niet ie- cia jazz leerde kennen, wist ik
mand van de stemverheffing, dat ik daar moest zijn.”
het grote gebaar of een verhaal Als jongeling speelt Randy
zonder einde. Elke vraag die je ook nog honkbal op heel hoog
hem toeslingert weegt hij zorg- niveau maar een blessure houdt
vuldig, en vervolgens krijg je Randy op zevenjarige leeftijd een echte doorbraak tegen.
een mooi antwoord van hem met zijn eerste echte instru- Iedereen is in zak en as wan-
terug: ment, een Banduria. neer hij zijn duim breekt, om-
bijna dat hij de honkbalknuppel niet
zangerig om naar de verhalen van wijk- meer vast kan houden, maar
uitgespro- bewoners te luisteren. Piscadera Randy baalt stil veel méér van
ken, op was een hechte gemeenschap het feit dat hij niet op zijn ge-
een rusti- en mijn familie van allebei de liefde basgitaar kan spelen. ,,Ik ,,Mijn hele carrière is een zoektocht naar wat mijn identiteit is en ik
ge vrien- takken komen daar vandaan. Ze wist toen al wel dat ik in de kom steeds dichter bij het antwoord.” FOTO TREVOR NISBETH
delijke hadden allemaal een verhaal en muziek door wilde gaan, mijn
toon. Introvert is hij misschien daar luisterde ik geboeid naar. ouders vonden dat ook prima. Het is het begin van een nistratie doen, die dingen ko-
niet, maar hij denkt wel graag Later zijn die verhalen de inspi- Dus maakte ik de overstap naar drukke tijd voor Randy, die men er allemaal bij kijken. Je
na over de dingen. ,,Zo heb ik ratie geweest voor de muziek Nederland en deed toelating bij onder meer samen met Corsen kunt jezelf niet wegstoppen in
best lang lopen filosoferen in die ik maakte. Muziek schrijven het Koninklijke Conservatorium in de groep Cross Currents je ‘art’, je moet werken en je
mijn leven waar die liefde voor is sowieso voor mij altijd een in Den Haag, daar kon ik begin- speelt en in de band van de plek opeisen. Zo ga ik ook om
de lage tonen toch vandaan manier geweest om mijn ver- nen maar dan op de grote con- Surinaamse fluitist Ronald met de formaties die mijn mu-
komt. Ik speel bas inderdaad, haal te vertellen, en uiteindelijk trabas, terwijl de basgitaar mijn Snijders. ,,Ik heb het altijd leuk ziek spelen: ik ben geen domi-
maar ik hou ook van andere grijp ik vaak weer terug naar instrument was. Dat werd dus gevonden dat ik in die bands nant iemand maar ik leg wel
instrumenten met lage tonen, Curaçao en Piscadera: ik schrijf niks, waardoor ik de overstap niet alleen bassist was maar ook heel goed uit wat ik van ze ver-
zoals de tuba en de French voor de hele wereld, maar het naar Hilversum maakte. Mooie componist, ik schreef mee aan wacht. Je moet duidelijke lijnen
horn. Uiteindelijk prikte mijn gaat over mijn eiland.” plek, maar bomvol musici, we de muziek. Het is voor mij uitzetten. Omdat elk muziek-
moeder die filosofische ballon Zijn eerste instrument is een stonden bij repetities soms wel belangrijk om je eigenheid te stuk een verhaal is leg ik het
door: ik had het gewoon van Cuatro, maar die overleeft het eens met acht bassisten te benadrukken. Daarom besloot ook graag uit in verhaalvorm,
mijn vader, die bleek vroeger al niet. Dan krijgt hij van zijn wachten op een beurt. Utrecht ik ook om niet voor de contra- inclusief metaforen. Dat is mijn
naar de radio te luisteren met moeder een Banduria in de was de gulden middenweg: ik bas te kiezen, maar voor de stijl: ik maak het heel beeldend,
zijn oor gedrukt tegen de ach- handen gedrukt, een soort kon daar met jazz en klassiek basgitaar te gaan. En wilde ik zodat andere musici begrijpen
terkant van het apparaat, omdat Zuid-Amerikaanse Mandoline. aan de slag en ik kreeg er de ook echt fretloos spelen, dus waar ik vandaan kom.”
daar de bastonen vandaan kwa- Zestien snaren heeft het instru- ruimte. Al die tijd had ik wel zonder streepjes op de hals van De bassist heeft een naam
men. Helemaal niks van mezelf ment, die stuk voor stuk knap- gewoon doorgespeeld in het de basgitaar. Dat zingende opgebouwd als een betrouwbare
dus: gewoon geërfd van hem.” pen, behalve de dikste: de bas- ‘schnabbelcircuit’ dus toen ik in geluid, dat ik voor het eerst en integere musicus die all-
De bassist groeit op in Pisca- snaar. ,,Ik bleef maar pingelen 1995 afstudeerde voelde ik me hoorde bij Jaco Pastorius, dat round inzetbaar is en als vakdo-
dera, waar hij de liefde voor de op dat ding, dat lage geluid rijp voor een volgende stap. Het was mijn stem. Het kan zijn dat cent anderen inspireert. Toch
natuur ontwikkelt en als jong vond ik heerlijk. Ze hebben mij was ook de tijd dat pianist Ran- ik door vast te houden aan mijn zijn er altijd dromen. ,,Ik heb
kind al dol blijkt op verhalen. daarna nog wel op klassieke dal Corsen op mijn pad kwam, artistieke keuzes kansen gemist veel muziek geschreven die ik
,,Ik maakte lange wandelingen gitaarles gedaan maar ik keerde zangeres Tania Kross en Izaline heb in mijn leven, en misschien graag uitgevoerd zie worden,
en ik vond het erg interessant uiteindelijk toch weer terug bij Calister.” wat minder erkenning kreeg, dat is mijn uitdaging voor de
maar spijt heb ik niet. Mijn hele komende jaren. Dat gebeurt nu
carrière is een zoektocht naar ook want ik werk samen en
wat mijn identiteit is, en ik kom componeer muziek voor onder
steeds dichter bij het antwoord.” meer de groep Ola Caribense.
Ondanks het feit dat Winter- Het is jammer dat de cd-markt
dal muziek een roeping vindt, ingestort is, dus je moet op zoek
kan hij er ook heel zakelijk naar andere kanalen. Ik ben al
tegen aan kijken. ,,Het gaat om heel blij als het lukt om orkes-
uren maken, ik heb jarenlang ten in verschillende landen
dagelijks zes uur per dag op zover te krijgen dat ze mijn
mijn instrument gestudeerd. muziek spelen. En natuurlijk
Ook nu nog gaat er geen dag zou het prachtig zijn als dat ook
voorbij dat ik niet speel op mijn op Curaçao gebeurt. Het eiland
basgitaar. Beroepsmusicus zijn zit in mijn hart en in mijn mu-
is mooi, maar uiteindelijk ben ziek, daar komt mijn inspiratie
De bassist werd geroemd om zijn allround vaar- In 2016 trad Randy op met een formatie onder je gewoon ook een zelfstandig vandaan.”
digheden, dat brengt hem op verschillende plek- leiding van de Surinaamse fluitist Ronald Snijders ondernemer. Ik heb een gezin
te onderhouden, ik moet admi-
ken, zoals in Slovenië. FOTO’S RANDY WINTERDAL tijdens het North Sea Jazz Festival in Rotterdam. i www.randywinterdal.com