Page 37 - E book กาพย์เห่เรือ สังคม 07

๓๖

บทเห่ครวญ

กาพย์

ยามสองฆ้องยามย่ า ทุกคืนค่ าย่ าอกเอง

เสียงปี่มีครวญเครง เหมือนเรียมคร่ าร่ าครวญนาน
ล่วงสามยามไปแล้ว จนไก่แก้วแว่วขันขาน

ม่อยหลับกลับบันดาล ฝันเห็นน้องต้องติดตา

เพรางายวานเสพรส แสนก าสรดอดโอชา
อิ่มทุกข์อิ่มชลนา อิ่มโศกาหน้านองชล

เวรามาทันแล้ว จึงจ าแคล้วแก้วโกมล

ให้แค้นแสนสุดทน ทุกข์ถึงเจ้าเศร้าเสียดาย

งามทรงวงดั่งวาด งามมารยาทนาดกรกราย
งามพริ้มยิ้มแย้มพราย งามค าหวานลานใจถวิล

แต่เช้าเท่าถึงเย็น กล้ ากลืนเข็ญเป็นอาจิณ

ชายใดในแผ่นดิน ไม่เหมือนพี่ที่ตรอมใจ