Page 233 - สมโภชพระอารามหลวง ครบ 100 ปี วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร สุพรรณบุรี.
P. 233
150 • สมโภชพระอารามหลวง ครบ ๑๐๐ ปี วัดป่าเลไลยก์วรวิหาร
เมื่อวัยเด็ก “พล�ยแก้ว” ได้เรียนวิช�จ�กแม่ คือ น�ง
ทองประศรี จ�กตำ�ร�ของขุนไกร จ�กนั้นได้ไปฝ�กตัวเป็นศิษย์
สมภ�รบุญ วัดส้มใหญ่จนรู้หมดไส้หมดพุง ต่อม�ฝ�กตัว กับ
สมภ�รมี เจ้�สำ�นักวัดป่�เลไลยก์ แต่เรียนไม่ทันจบหมด ตบะแตก
เสียก่อน มีชู้กับน�งพิมพิล�ไลย จึงต้องหนีออกจ�กวัดป่�ฯ ไป
ศึกษ�ต่อ สำ�นักขรัวต�คง วัดแค
เณรแก้วบวชเรียน กับ สมภำรบุญ วัดส้มใหญ่ กำญจนบุรี
น�งทองประศรีผู้ม�รด� พ�พล�ยแก้วหนีไปอ�ศัยอยู่
ในก�ญจนบุรี จนอ�ยุนั้นได้ถึงสิบห้�อย�กจะเป็นทห�รช�ญชัย
ให้เหมือนพ่อขุนไกร ผู้เป็นพ่อ น�งทองประศรีผู้ม�รด� พ�ไป
ฝ�กขรัวบุญ วัดส้มใหญ่ เจ้�เณรแก้วบวชแล้วรำ่�เรียนด้วยเพียร
หมั่น ปัญญ�ไว บวชยังไม่ถึงปีก็เจนใจจบสิ้นวิช� สมภ�รมีจึงให้
สมุดตำ�รับใหญ่ให้ศึกษ� จ�กนั้นเณรแก้วจึงขอล�สมภ�รบุญไป
เรียนต่อที่สุพรรณบุรีกับสมภ�รมีและขรัวคง ต่อไป
“ทองประศรีดีใจหัวเราะร่า จริงแล้วเณรหนาแม่นึกได้
อันที่เมืองสุพรรณนั้นไซร้ ทางในท่านดีมีสององค์
วัดป่าเลไลยท่านสมภารมี ทั้งขรัวที่วัดแคแม่เคยส่ง
กับขุนไกรรักใคร่กันมั่นคง จะพาลงไปฝากยากอะไร”
สมัยโบร�ณก�รทำ�วัตถุมงคลนั้น อันดับแรกก็เพื่อเอ�ไว้
ใช้เป็นกำ�ลังใจ ในย�มศึกสงคร�ม เพร�ะเป็นก�รรบประชิดตัว
