«Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης»
Εκκλ. 12,2
Να ενθυμήσαι τον πλάστην σου, πριν σκοτισθούν
δια σε ο ήλιος, το φως, η σελήνη και οι αστέρες, και
επανέλθουν έπειτα βαρυφορτωμένα πάλιν τα
σύννεφα της βροχής και παραταθή ο χειμώνας της
ζωής σου.
223
Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ