Page 126 - Ebook
P. 126
เปลี่ยนสถานท่ีท่ีเราอยู่...เป็นท่ีภาวนา
ผู้ภาวนาท่ีดีต้องสามารถประยุกต์ทุกๆ ที่ที่ตนอยู่ ส่ิงที่กระทํา ผู้คน และส่ิงแวดล้อมท่ีประสบ ให้กลายเป็นเครื่องมือแห่งการภาวนา เตือนตน ให้มองทุกโอกาสแห่งการดําเนินชีวิตประจําวัน คือ โอกาสที่กลับมาสัมผัส ปัจจุบันขณะ โดยมีลมหายใจแห่งสติเป็นเคร่ืองมือหลักของการภาวนา ดังนั้น จะไม่มีใครมาครํ่าครวญ แก้ตัว หาเหตุผลร้อยพันประการ ว่า ไม่มีเวลาภาวนา เพราะงานยุ่ง ภาระเยอะ ยังไม่แก่ ปฏิบัติภาวนาไม่ได้ หรือยังไม่ถึงเวลา ฯลฯ เพราะตราบใดที่ยังมีลมหายใจเราปฏิบัติได้ตลอดเวลา
การหยุดตระหนักรู้ตามลมหายใจก่อนเร่ิมต้นทําส่ิงใดๆ ก็ตามในชีวิต ประจาํ วนั จะสามารถชว่ ยใหเ้ ราผอ่ นคลาย ทาํ ใหส้ งิ่ ทก่ี าํ ลงั กระทาํ มปี ระสทิ ธภิ าพ และก่อให้เกิดความสุขขณะกําลังกระทําอยู่ได้มากย่ิงขึ้น ถ้ายังไม่สามารถ ตระหนักรู้ลมหายใจเข้าออก อยู่ตลอดเวลาอย่างน้อยการได้หยุดก็ช่วยได้ ระดับหน่ึง หรือควรหาเวลา โอกาสไปยังสถานท่ีที่มีบุคคลท่ีปฏิบัติภาวนากัน เป็นกลุ่มหรือมีผู้นําภาวนาที่มีประสบการณ์ เพื่อสร้างความเข้มแข็งอดทน ภายในตนมากยงิ่ ขนึ้ เมอื่ กลบั จากการสถานทภ่ี าวนาเราจะเหน็ การเปลย่ี นแปลง ชดั เจนมากขนึ้ ในการใชช้ วี ติ ประจาํ วนั ถา้ เราปฏบิ ตั ภิ าวนาอยา่ งถกู ตอ้ ง ทง้ั เกดิ ขนึ้ แก่ ตัวเองและคนรอบข้าง ทัศนคติในการมองของเราต่อสิ่งที่ประสบจะเป็นไป ในทางบวกมากยิ่งข้ึนและมีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลที่เกี่ยวข้องดียิ่งขึ้น แม้เขายัง ไม่น่ารักหรือไม่ดีกับเราเหมือนเดิม เพราะเราไม่คิดจะเปล่ียนแปลงใคร รังเกียจ ส่ิงใดบนโลกใบน้ี ส่งผลให้เรามีความสุขในการดําเนินชีวิตอย่างถูกต้องมากขึ้น เช่นกัน จึงได้ช่ือว่า เราเป็นผู้ภาวนาอย่างแท้จริง
“ผลจํากกํารภําวนํา เรําจะมีเมตตํา กรุณําอย่ํางเป็นปกติ ต่อบุคคล สิ่งมีชีวิตที่ คิด พูด กระทําร้ํายต่อเรํา และมีจิตใจท่ีเป็นกลํางไม่หว่ันไหว ร้อนใจ”
114 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
