Page 41 - Ebook
P. 41
ไม่ใช่เฉพาะคนอินเดีย แต่ไม่ได้หมายความให้เรานิ่งดูดาย เฉยเมย ไม่กระทํา พัฒนาหาโอกาส สร้างโอกาสให้แก่ตนเอง แต่ต้องอยู่ในขอบเขตแห่งศีลธรรม และสามารถกระทําให้เกิดข้ึนได้โดยไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อ่ืน
“เมื่อใดท่ีจิตใจพอเพียง เรําจะมีเพียงพอ”
ถา้ เราใช้ เราพอใจในกาํ ลงั ในความสามารถทเี่ ราหามาได้ โดยไมต่ อ้ งการ อยากได้ อยากมีอะไรที่เกินกําลัง เราจะมีความสุขอย่างพอเพียงและเพียงพอ กบั สถานะความเปน็ อยขู่ องตน เมอ่ื เราไดล้ งมอื ทาํ เตม็ ทเี่ ตม็ กาํ ลงั แลว้ แตบ่ างคน ทไี่ มส่ ามารถยอมรบั ความเปน็ อยู่ ฐานะทางสงั คมทเี่ ปน็ เชน่ นนั้ จงึ สรา้ งหนส้ี นิ ขนึ้ มากมายเพียงเพ่ือได้รับความสะดวกสบาย ได้รับการยอมรับจากเสียงภายนอก ทมี่ เี พยี งชว่ั คราว หารไู้ มว่ า่ การกระทาํ เชน่ นนั้ สง่ ผลใหช้ วี ติ คอ่ ยๆ สญู เสยี อสิ รภาพ จนกลายเป็นสาเหตุให้ต้องทํางานมากขึ้น ไม่มีเวลาให้ตัวเอง ครอบครัว คนรัก ต้องทํางานแข่งกับผู้อื่น จนเกิดภาวะความเครียด ความกดดัน ความหลง ความกลุ้มใจ มัวเมาเพลิดเพลิน หว่ันไหว กลัว วิตกกังวล ฯลฯ
ความอยากเป็นดั่งรากของทุกปัญหา
ปัญหาตัวบุคคลในทุกระดับของสังคมจึงค่อยๆ เพิ่มมากขึ้นๆ อย่างน่า เป็นห่วงและรวดเร็ว ผู้ใหญ่ทํางานอย่างไม่มีเวลา ลูกหลานขาดที่พึ่งทางใจ หันไปพึ่งยาเสพติด ติดเกมและโทรศัพท์มือถือ มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร จนสรา้ งปญั หามากมายทงั้ แกต่ วั เองและสงั คม ขาดความยบั ยงั้ ชงั่ ใจในหลายมติ ิ
ปรากฏการณ์ท่ีเกิดข้ึนในสังคม ไม่มีใครผิดและไม่ควรท่ีจะโทษใคร หรือส่ิงใดๆ ท้ังส้ิน แต่ทุกชีวิตควรที่จะกลับมามองสํารวจตัวเอง หยุดพิจารณา ไตร่ตรองใคร่ครวญว่า ส่ิงใดท่ีจําเป็นที่สุดแห่งการมีชีวิตหรือหน้าท่ีสําคัญของ การเกิดมาเป็นมนุษย์ การพิจารณาใคร่ครวญสม่ําเสมอจะก่อให้เกิดปัญญา ตระหนักรู้ หันมาสร้างและเห็นคุณค่าในตัวเองว่า ความสุขสงบ ความปกติ ของจติ ใจคอื คณุ คา่ แทข้ องชวี ติ โดยไมใ่ หค้ วามอยาก ความโกรธ และความหลง
ห ยุ ด พั ก สั ก ห นึ่ ง ล ม ห า ย ใ จ : 29
