Page 45 - Ebook
P. 45
ของไมด่ ี มวั เมา เพลดิ เพลนิ ไมร่ สู้ กั เทา่ ไหรท่ เ่ี ราสงั่ สมมาอยรู่ า่ํ ไป เปน็ สาเหตหุ ลกั ที่ทําให้เรารู้สึกท้อแท้ หมดกําลังใจ ที่ส่งผลร้ายกว่าน้ัน เราอาจไม่พอใจหรือ เกลียดชังตัวเอง เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ดีแต่ก็ยังกระทําซํ้าแล้วซํ้าเล่า พลังแห่ง การตระหนักรู้ด้วยสติในทุกย่างก้าวในทุกๆ ที่จึงเป็นสิ่งสําคัญย่ิงนักกับทุกชีวิต
คนที่ดูแลเราดีที่สุด คือ ตัวเราเอง
เมื่อเราสามารถดูแลอารมณ์ของเราให้เป็นปกติอยู่เสมอ ประโยชน์ ก็จะเกิดกับตัวเราเองเป็นคนแรก ประโยชน์นั้นยังส่งผลกับคนรอบข้างและ สรรพชีวิตอีกมากมาย จากการท่ีเราจะไม่ส่งผ่านความเจ็บปวด ความไม่น่ารัก ของเราด้วยคําพูด ความคิดหรือการกระทําไม่ดี ไม่งาม ไม่เหมาะสมให้กับบุคคล ที่เก่ียวข้องสัมพันธ์กับเราอีกต่อไป ในขณะที่เราดูแลจิตใจตัวเองให้สงบสุข อยู่เสมอ เรากําลังดูแลสรรพชีวิตทั้งปวงเช่นเดียวกัน
การเดินขึ้นเขาคิชกูฏกับกลุ่มผู้แสวงบุญ ไม่ใช่ว่าเราจะสามารถสัมผัส ความสุขสงบในตัวเองได้ทุกย่างก้าว ตราบใดท่ีจิตใจของเราไม่อยู่ตรงนั้น กับลมหายใจและย่างก้าวของเราอย่างแท้จริง แม้เราตั้งใจอย่างมากมาย เพื่อมายังดินแดนพุทธภูมิ มาด้วยความต้ังใจเพ่ือมาเคารพสักการะ ระลึกถึง พระมหากรณุ าธคิ ณุ ปญั ญาธคิ ณุ และบรสิ ทุ ธคิ ณุ ของพระพทุ ธเจา้ แตห่ ลายครง้ั ที่เราต้องเผชิญกับความรู้สึกไม่สบายใจ หงุดหงิด ไม่พอใจกับผู้เดินทาง ร่วมกับเรา หรือไม่พอใจกับส่ิงแวดล้อมท่ัวๆ ไปของดินแดนพุทธภูมิแห่งนี้ อาจเกิดจากเพราะความเห็น ความต้องการไม่ตรงกัน การไม่สามารถยอมรับ ความไม่น่ารักทั้งของตัวเองและผู้อ่ืนได้ เราอาจยังติดความสะดวกสบายในเร่ือง ที่พัก รสชาติอาหารท่ีเคยสัมผัส ลิ้มลองเมื่ออยู่เมืองไทยหรือติดอาหารไทย และที่สําคัญพลังแห่งสติของเราก็ไม่พอที่จะหยุดให้เรากลับมาสัมผัสปัจจุบัน ขณะสมั ผสั สงิ่ งดงาม สวยงามในตวั เองและคนรอบขา้ งในบรบิ ททแี่ ตกตา่ งจากเดมิ นั่นหมายความว่า เราสูญเสียความเป็นพุทธะในตัวเอง ขณะที่เราอยู่ ณ ดินแดน พุทธภูมิ แล้วดินแดนพุทธภูมิที่แท้จริงอยู่ ณ ท่ีใด
ห ยุ ด พั ก สั ก ห นึ่ ง ล ม ห า ย ใ จ : 33
