Page 68 - Ebook

มีคุณหมอท่านหนึ่งท่ีโรงพยาบาลกล่าวทีเล่นทีจริงว่า จะทําอย่างไร ถ้าพวกหมอ พยาบาลที่นี่ ทิ้งเครื่องมือแพทย์แล้วไปปฏิบัติภาวนากันหมด
เพราะมีหมอ พยาบาล เจ้าหน้าที่ ใช้ห้องพักเล็กๆ ในโรงพยาบาล ท่ีหลวงปู่นอนรักษาอยู่เป็นท่ีพักกาย พักใจ ในเวลาท่ีเขาเกิดปัญหา ท้อแท้หรือ เหนอ่ื ยลา้ จากการทาํ งาน แคเ่ ดนิ เขา้ ไปในหอ้ งและยนื สงบนงิ่ หายใจไปพรอ้ มกบั หลวงปู่ เขาเหล่าน้ันเหมือนได้รับการเยียวยา รักษาอย่างมหัศจรรย์
ดังคํากล่าวในบทธรรมคุณที่ว่า “ธรรมะรู้ได้เฉพาะตน รู้ได้ไม่จํากัดกาล ชวนให้เข้ามาดูมาสัมผัส ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว” ธรรมะที่มีชีวิต ใช้ได้เสมอ ในทุกที่ ทุกเวลา ไม่ว่าในสภาวะใดๆ กับใครๆ ก็ตาม แต่คนส่วนใหญ่คิดว่า ตวั เองรธู้ รรม เขา้ ใจ อธบิ ายสาธยายไดอ้ ยา่ งไพเราะ พสิ ดารมากมายแตไ่ มส่ ามารถ อยู่กับส่ิงท่ีเป็นอยู่อย่างกลมกลืน สมดุลและมีเมตตา กรุณาต่อตัวเอง ต่อบุคคล ในครอบครัวและคนรอบข้างได้เลย ใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย ไม่เคารพส่ิงแวดล้อม ธรรมชาติ สํานึกบุญคุณต่อส่ิงที่เก้ือกูลต่อการอาศัยดํารงอยู่ นั่นแสดงว่าเรามิได้ เข้าใจธรรมเลย
“จิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมไม่หว่ันไหวต่อกํารกระทบใดๆ เพียงทําหน้ําท่ีตํามเหตุตํามปัจจัย”
บุคคลที่ปฏิบัติภาวนาอย่างแท้จริงจะดํารงอยู่อย่างเรียบง่าย อ่อนโยน เคารพต่อทุกสิ่งมากย่ิงข้ึน เข้าใจในเหตุปัจจัยท่ีเกิดขึ้นอย่างแท้จริง ไม่เป็นทุกข์ กับส่ิงท่ีไม่ดีเหล่าน้ัน เพราะไม่นําจิตใจไปเกี่ยวข้อง โทษ ติเตียน ดูถูก วางใจ อย่างเป็นกลาง แต่ถ้ายังไม่สามารถทําได้ ก็จะใช้โอกาสท่ีไม่ดีเหล่าน้ัน เห็นความยึดม่ันถือมั่น ในตัวเรา ของเราในเร่ืองการรับรู้ และวางการรับรู้ไม่ได้ ทําให้สิ่งที่รับรู้นั้นกลับไปทําร้าย ทําลาย ผู้ท่ีคิดว่า รู้
การปฏิบัติภาวนาทําให้เราเห็นความไม่น่ารัก ความยึดมั่นของตัวเอง ละเอียดขึ้น ลึกซึ้งข้ึน และค่อยๆ ปล่อยวางได้มากขึ้นทั้งในสิ่งดีและไม่ดี แล้วจะ
56 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒