Page 76 - Ebook
P. 76
ถา้ ยงั สามารถทาํ ไดเ้ พราะไมเ่ ชน่ นนั้ กต็ อ้ งไปอยบู่ า้ นพกั คนชราทม่ี คี า่ ใชจ้ า่ ยสงู มาก ดูภายนอกน่าช่ืนชมยิ่งนัก พยายามอดทนที่จะดํารงชีพอย่างไม่ย่อท้อต่อ ความชรา ความเจ็บป่วย เจ็บปวดของสังขาร แต่เมื่อมองลึกซ้ึงในดวงตา สีหน้า จะสัมผัสได้ถึงความเหงา ความโดดเด่ียว ว้าเหว่ ต้องการใครมาอยู่ใกล้ พูดคุย ดูแล แม้ระบบประเพณี วัฒนธรรมแห่งการพ่ึงตนเองของประเทศนี้สูงมาก จะไม่ยอมให้ใครช่วยจนกว่าตนจะทําไม่ได้จริงๆ แต่จะมีสักกี่คนท่ีกระทํา ส่ิงเหล่านั้นอย่างมีความสงบสุข เบิกบาน ส่วนใหญ่จํานนต่อส่ิงที่ถูกกําหนดมา หาได้สงบเบิกบานกับสิ่งที่ทํา
ลูกศิษย์ท่านหน่ึง ได้อาศัยอยู่ใกล้กับคุณยายชาวสวิสที่ต้องอยู่คนเดียว ในวัย ๙๔ ปี ทําทุกอย่างด้วยตัวเอง เธอได้ใช้โอกาสน้ีทําบุญกับคุณยายด้วย การดูแลคุณยาย พาคุณยายไปเที่ยว พาไปรับประทานอาหาร พาไปทําบุญ ฟังธรรม ชีวิตคุณยายมีความสุข สดชื่นมีชีวิตชีวาขึ้นเม่ือพบเธอ เธอช่วยคุณยาย ด้วยความเบิกบาน เต็มใจ เต็มกําลัง อย่างไม่หวังผล เธอจึงเป็นด่ังนางฟ้าของ คุณยาย และคุณยายเป็นด่ังของขวัญสําหรับเธอ การมีน้ําใจไมตรี หยิบยื่น ช่วยเหลือแบ่งปัน เห็นอกเห็นใจ แม้เขาอาจไม่ได้ร้องขอ อย่างไร้เงื่อนไข ไม่หวังผลตอบแทน ถึงแม้อาจไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราจะกลายเป็นญาติกัน ทันที เพราะความคุ้นเคย โลกจึงสวยงาม เพราะเกิดจากความงดงาม ความสุข ความอ่ิมภายในจิตใจ ซ่ึงความงามนี้ไม่มีส่ิงใดสามารถพรากไปได้แม้วัยร่วงโรย หรือได้ละร่างกายไว้กับโลกก็ตาม
จิตใจฝึกพ่ึงตนเอง จะไม่โหยหําพึ่งใคร จิตท่ีฝึกดีแล้ว สงบสุขแม้วัยชรํา ไร้ควํามโดดเด่ียว เปลี่ยวเหงําแม้อยู่คนเดียว
64 : บ า ต ร เ ดี ย ว ท่ อ ง โ ล ก ๒
