Page 93 - Dad
P. 93
87
กว่ำจะถึงวันนี้
หำกเปรียบชีวิตดังเช่นกำรเดินทำง บำงชีวิตเดินทำงใกล้ก็ถึงปลำยทำง
เร็ว บำงชีวิตต้องเดินทำงไกล ทุกคนตั้งใจจะไปให้ไกลที่สุด แต่จะไปได้ไกลแค่
ไหน รำบรื่นเพียงใด ขึ้นอยู่กับปัจจัยและสิ่งแวดล้อม ควำมพร้อมของแต่ละ
บุคคล หำกเรำเชื่อเรื่องบุญกุศลหรือกรรมเป็นตัวบ่งชี้ ชีวิตนี้ก็แล้วแต่กรรม
คือกำรกระท ำที่ท ำมำตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน หำกท ำดีผลที่ได้รับก็ดีงำม เหตุ
ปัจจัยหำกเหตุไม่ดีผลที่ตำมมำก็เป็นไปตำมเหตุ
ปัจจัยส ำคัญในกำรด ำรงชีวิตที่ส ำคัญได้แก่ ที่อยู่อำศัย อำหำร อำกำศ
น ้ำ กำรพักผ่อน อำหำรต้องกำรทุกวันเพื่อเป็นพลังในกำรด ำรงชีวิต
เช่นเดียวกับน ้ำเพื่อท ำให้อวัยวะต่ำงๆ ท ำงำนได้ปกติ อำกำศยิ่งมีควำมจ ำเป็น
จะขำดมิได้ ส่วนกำรพักผ่อนก็มีควำมส ำคัญเพรำะมิเช่นนั้นเรำจะเหนื่อยเพลีย
และอวัยวะต่ำงๆ จะท ำงำนได้ไม่ปกติ
หำกเปรียบกำรด ำรงชีวิตเหมือนกำรเดินทำงไกล หรือกำรวิ่งทำงไกล
เช่น กำรวิ่งมำรำธอน ซึ่งมีระยะทำงประมำณ 40 กิโลเมตรเศษ ใช้เวลำในกำร
วิ่ง 2 ชั่วโมงเศษ แต่กำรเดินทำงของชีวิตมีกิจกรรมที่ต้องท ำตลอด มำกน้อย
ยำกง่ำย และมีปัญหำอุปสรรคต่ำงกันไปตำมเส้นทำงของแต่ละคน กว่ำจะผ่ำน
พ้นไปได้ย่อมประสบปัญหำ และกำรแก้ปัญหำไม่ว่ำจะด้ำนสุขภำพ และปัญหำ
= มนัส สุรัตน์ รวบรวม =
