Page 20 - Volkel op de mat - Editie februari 2021

Wereldwijd

Ine Dekkers, Denemarken
Ja, zo is het nu, volledig geacclimatiseerd.

Maar het begon allemaal in Volkel, waar mijn vader hoofd van de school
was en we eerst in de Rudigerstraat woonden en later in de Marterstraat.
Ik was de oudste van 4 kinderen en al in de wieg werd me een toekomst
als onderwijzeres voorspeld. Toen het zover was in 1971, wilde mijn
vader graag dat ik in Volkel ging werken, op ‘zijn’ school. Maar toen al
had ik de behoefte om mijn eigen weg te gaan en verhuisde ik naar Gel-
derland. Ondanks de voorspellingen was het lesgeven niets voor mij. Een
collega kwam met een advertentie van een au-pair job in Denemarken. Ik
had al zoveel gesolliciteerd, dus probeerde ik dit ook maar. En ik kreeg
het baantje meteen, want 22 jaar, onderwijzeres, dus overgekwalifi-
ceerd!! In Denemarken was ik nog nooit geweest, was het ver weg, hoe
lang duurde de reis daar naar toe, hoe was de cultuur, de taal enz.

Ik werd au-pair in Rungsted (de Riviera van Denemarken). De vader was
oogarts en de moeder tandarts. Ze hadden één kind, Anette. Het was mijn
taak op haar te passen en het huis bij te houden. Mijn salaris was 600
kronen per maand. Toen ik dat mijn moeder vertelde zei ze: “Dan moet
de Deense kroon veel meer waard zijn dan de gulden!” Het omgekeerde
was het geval, 1 gulden was 3,50 kr. Financieel een achteruitgang, maar
veel reizen en belevenissen in de hogere sociale lagen.
Een keer in de week was ik in Kopenhagen om naar de Deense les te gaan
en na 5 maanden kon ik me verstaanbaar maken. De eerste maanden was
dat een probleem omdat Anette, die 5 jaar was, geen Engels sprak en ik
geen Deens. Ze verstond wat Nederlands omdat ze andere Nederlandse
au-pairs had gehad. Op een dag wilde ze een bepaald soort schoenen
aan en ik begreep niet wat ze bedoelde. Ze zei het wel duizend keer en op
het laatst gooide ze met de verkeerde schoenen.