Page 120 - หนังสืออนุสรณ์ 2562

จากครูถึงศิษย์

นึกถึงศิษย์ของเราที่เฝ้าสอน คอยพร่ำาวอนตักเตือนเหมือนลูกหลาน

ด้วยความรักและห่วงจากดวงมาน นานเท่านานไม่คลายสายสัมพันธ์

ศิษย์บางคนเรียนอ่อนสอนก็ยาก บ้างพูดมากบ้างหลับกับความฝัน

บ้างก็เก่งเกินไปตามไม่ทัน บ้างขยันบ้างเกียจคร้านพาลเกเร

ทุกทุกเช้าเฝ้าเพียรสอนเขียนอ่าน ต้องตรวจงานมากล้นจนตาเข

ไม่เคยปริปากบ่นเรื่องปนเป ยังฮาเฮเริงรื่นชื่นอารมณ์

คอยสอดส่องดูแลและแก้ไข ดัดนิสัยจนหนูดูเหมาะสม

ให้เป็นที่ยอมรับกับสังคม น่านิยมทั่วไปไม่อับอาย

งานของครูนั้นหรือคืองานหนัก เวลาพักมีน้อยด้อยความหมาย

ใครไม่รู้อาจดูครูสบาย แต่เหนื่อยกายเหนื่อยใจนั้นไม่เบา

ศิษย์ของครูมากมายมีหลายรุ่น คนใหม่หมุนมาเรียนเปลี่ยนคนเก่า
ทำาเนียบรุ่น
แต่คำาครูตามชิดติดเช่นเงา เพื่อคอยเฝ้าเตือนศิษย์นิจนิรันดร์

ดวงใจ พู่ระหง

ผ ป ้ ู ร ะ พ น ั ธ ์