Page 121 - หนังสืออนุสรณ์ 2562
P. 121
จากครูถึงศิษย์
นึกถึงศิษย์ของเราที่เฝ้าสอน คอยพร่ำาวอนตักเตือนเหมือนลูกหลาน
ด้วยความรักและห่วงจากดวงมาน นานเท่านานไม่คลายสายสัมพันธ์
ศิษย์บางคนเรียนอ่อนสอนก็ยาก บ้างพูดมากบ้างหลับกับความฝัน
บ้างก็เก่งเกินไปตามไม่ทัน บ้างขยันบ้างเกียจคร้านพาลเกเร
ทุกทุกเช้าเฝ้าเพียรสอนเขียนอ่าน ต้องตรวจงานมากล้นจนตาเข
ไม่เคยปริปากบ่นเรื่องปนเป ยังฮาเฮเริงรื่นชื่นอารมณ์
คอยสอดส่องดูแลและแก้ไข ดัดนิสัยจนหนูดูเหมาะสม
ให้เป็นที่ยอมรับกับสังคม น่านิยมทั่วไปไม่อับอาย
งานของครูนั้นหรือคืองานหนัก เวลาพักมีน้อยด้อยความหมาย
ใครไม่รู้อาจดูครูสบาย แต่เหนื่อยกายเหนื่อยใจนั้นไม่เบา
ศิษย์ของครูมากมายมีหลายรุ่น คนใหม่หมุนมาเรียนเปลี่ยนคนเก่า
ทำาเนียบรุ่น
แต่คำาครูตามชิดติดเช่นเงา เพื่อคอยเฝ้าเตือนศิษย์นิจนิรันดร์
ดวงใจ พู่ระหง
ผ ป ้ ู ร ะ พ น ั ธ ์
