Page 70 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest
P. 70
และที่สาคัญอีกอย่างหนึ่ง ท่านยืนยันบอกว่าเราพ้นอยู่หรอก นี่
�
ั
ี
�
ทาให้เรารู้สึกม่นคงอบอุ่นมก�าลังอยู่ในใจว่า การด�ารงอยู่ในเพศสมณะ
ี
ื
ี
ของเราคงไปได้ตลอดรอดฝั่ง น้เป็นเร่องท่เราพบหลวงปู่ผาง
ู
่
ต่อจากนนมาอีกไม่นานนัก หลวงปผางก็มรณภาพี่ ตอนท่าน
ั
้
ี
่
ี
ใกล้มรณภาพี่ มลูกศิษย์ลูกหาไปเยยมท่าน ร่างกายท่านผ่ายผอม
ี
มากแล้วเพี่ราะเป็นมะเร็ง ตัวผอมแห้งไม่มีเร่ยวมีแรง หลวงปู่ ก็ยังได้
พี่ดให้สตกับพี่ระผ้ดแลอปัฏฐากองค์ท่าน ท่านบอกว่า “..พี่วกเจ้าอยาก
ิ
ุ
ู
ู
ู
เป็นบ่..จังซึ่ี่..” (..พี่วกเจ้าอยากเป็นไหม อย่างน้น่ะ..) ท่านใชั้ค�าง่าย
ี
ู
�
ั
�
้
�
่
เพี่ยงแค่น ท่านไม่ต้องพี่ดพี่ราว่า “..อย่าไปทาอย่างนนเด้อ.. ให้ทา
้
ี
ี
อย่างนี้เด้อ..” ไม่ต้องพีู่ดมากเลย ท่านพีู่ดแค่ว่า “..พี่วกเจ้าอยากเป็น
ไหม อย่างน้น่ะ..” ลองคิดดูแล้วก็จะเห็นว่าอันน้มันมีความล่กซึ่้งมาก
ี
ี
่
ี
ทีเดียว พี่วกเราอยากเป็นไหม เป็นผอม ๆ เห่ยวแห้งเร่ยวแรงไม่ม
ี
ี
ี
เจ็บปวด โกโรโกโส อยากมีความทุกข์เดือดร้อน แล้วตายอย่างน้ไหม
่
ิ
ื
ซึ่่งเม่อพี่ิจารณาให้ลกซึ่้งแล้วก็คือ การสรุปให้ได้พี่ิจารณาต่อส่งท
่
ี
่
่
ปรากฏเกิดอยู่กับองค์ท่านในบัดน้ นกย้อนเข้ามาหาตน สรุปโดยรวม
่
ี
�
้
ี
ว่า “..พี่วกเจ้าอยากเกิดแก่เจ็บตายอย่างน..ไหม...” เราว่า ถ้อยคา
ี
เพี่ียงแค่น้ของหลวงปู่ผาง ยังให้คุณประโยชัน์ ให้สติแก่บัณฑิตชัน
�
ยิ่งกว่าคาอื่น ๆ มากมาย..
l
56 พระพิชิต ชิตมาโร
