Page 8 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest

คำ�ำปรำรภ

ี
ื
้
เราได้ทำาบันทำึก เขียนเร่องราว “ความเป็นมาของเรา” ฉบับน
�
มิใช่เพราะความประสงค์ หรือปรารถนาทำี่จะเผยแผ่คุณความดี โอ้อวด
ี
อะไรของตนเองให้ใครทำราบดอก ทำ่จริงแล้วเป็นการเล่าเร่องราวเฉพาะ
ื
ื
ภายในของตน คือเป็นเร่องทำ่เรารู้อยู่เพียงแก่ใจของเราเอง แต่เน่อง
ื
ี
ั
ึ
ื
จากคราวหน่ง มีเพ่อนผู้ทำี่นิยมประพฤติปฏิบัติธรรมตามค�าส่งสอน
ุ
ขององค์พระสัมมาสัมพทำธเจ้าได้มาพูดมาคุยกัน ทำ่านได้ปรารภ
ึ
ข้นมาว่า พวกเราต่างเป็นสรรพสัตว์ทำี่เกิดมาด้วยกันในภพน้ชาติน
ี
ี
้
ั
ซ่งเป็นยุคทำ่ห่างจากสมัยขององค์พระศาสดามาต้งสองพันห้าร้อย
ึ
ี
ุ
กว่าปีแล้ว ก็ยังมีโอกาสได้มารู้จัก มาสนใจในพระพทำธศาสนา ได้พบ
ื
คาส่งสอนขององค์พระสัมมาสัมพทำธเจ้า ยังได้พบหมู่เพ่อนทำี่ฝักใฝ่
ั
ุ
�
ประพฤติปฏิบัติธรรมแบบเดียวกันอยู่ และทำสาคัญคือพวกเรายังได้
่
ี
�
มาอยู่ในภูมิประเทำศและสภาพทำ่สมควรอย่างย่ง กล่าวคือในวงสังคม
ิ
ี
ดินแดนแคว้นประเทำศของเรา ก็ยังเคารพนับถือยกย่องพระพุทำธศาสนา
ี
อยู่อย่างเต็มทำี่ และประเทำศไทำยเราก็เป็นประเทำศทำ่อุดมสมบูรณ์
ื
ยังเอ้ออานวยให้เราอาจเพ่งความสนใจไปสู่การประพฤติปฏิบัติอย่าง
�