Page 9 - Book-LP-Pichit_524 PAGES_1800 Smallest

ื
�
เดียว เราไม่ต้องแบ่งไปคิดอ่านขวนขวายมากมายเพ่อทำามาหากิน
ี
ี
เล้ยงชีพก็สามารถประพฤติปฏิบัติธรรมได้ น่นับว่าพวกเราเป็น
ผู้มีโอกาส มีบุญมากอักโขอยู่ นับเป็นบุญของสรรพสัตว์ทำี่เกิดในยุค
ี
ี
ี
อย่างน้ ต่อไปสภาพและสภาวะอย่างน้ย่อมจะเปล่ยนแปลงไป อาจ
ี
ื
ั
�
้
จะไม่มีเหลือสภาพทำ่เกอกูลอานวยให้สรรพสตว์ได้มาสนอกสนใจ
ี
ุ
ี
ื
พระพทำธศาสนาและประพฤติปฏิบัติดังน้ได้ ดังน้น เม่อเราได้ม
ั
ื
ื
เร่องราวของตนเองเล่าเอาไว้สู่กันฟังบ้าง ถึงแม้ว่ามิใช่เป็นเร่อง
ั
สาคัญ มิใช่ค�าส่งสอนของพระศาสดาดังทำี่มีบันทำึกปรากฏอยู่ใน
�
ี
หลายทำ่หลายแห่งในพระไตรปิฎก แต่เอาเร่องราวของชีวิตความ
ื
เป็นมาเป็นไปของเราทำ่านทำั้งหลายทำี่เกิดมาแล้ว บันทำึกบอกกล่าว
ิ
็
เล่าไว้ส่กนฟัง กอาจจะมประโยชน์ให้เกดพลังใจ เกิดเป็นความอุ่นใจ
ี
ั
ู
ให้แก่กันไม่มากก็น้อยว่ายังมีเพ่อนร่วมดาเนินไปในแนวเดียวกันอยู่
�
ื
ี
มิได้โดดเด่ยว การเดินทำางทำี่แสนไกลยาวนาน เม่อเรามีเร่ยวแรง
ื
ี
ึ
ื
�
ออกเดินทำางแล้วมกาลังเสริมข้นมา คือเม่อมาได้รู้ ได้เห็น ได้ยิน
ี
ื
ได้ฟังเร่องราวของหมู่เพ่อนทำี่ร่วมเดินทำาง ก็จะเกิดก�าลังจิตใจมุ่งด�าเนิน
ื
ึ
ต่อไม่อ่อนล้า อน่ง การได้รับฟังเร่องราวของผู้ปฏิบัติอ่น ๆ ทำ่เขา
ื
ื
ี
�
ดาเนินมาและดาเนินไป หรือผ่านไปแล้วอาจเกิดประโยชน์ให้ตน
�
ึ
ิ
ไตร่ตรองมองเห็นลู่ทำางทำี่ตนเองจะด�าเนินต่อไปชัดเจนย่งข้น ซ่ง
ึ
ึ
ก็อาจนับได้ว่าเกิดปัญญามองเห็นแจ้งในกาลข้างหน้าข้นมาด้วย
ตนเอง จักเกิดความรู้สึกกระตือรือร้นข้นในจิตใจ ต่อการปฏิบัต
ิ
ึ
ั
ขวนขวายในธรรมะต่อไปข้างหน้าไม่หยุดย้ง
ึ
เพ่อนผู้ฝักใฝ่ธรรมได้ปรารภข้นมาหลายเสียงว่า เราอาย
ื
ุ
ี
ี
ี
แก่เฒ่ามากปานน้แล้วอีกไม่นานก็คงจะอาลาจากภพน้ชาติน้ จากหมู่
�
ึ
ั
คณะไป อยากจะขอให้เราบนทำกอะไรไว้เกยวกบเราเอง ว่า “ความ
่
ั
ี
ื
เป็นมาของเรา” เป็นมาอย่างไรบ้าง โดยเขากล่าวว่ามิต้องมีเร่องราว