Page 196 - Basic Thai Typing
P. 196
ข้อ 11
ผู้ใหญ่พึ่งเอื้อเฟื้อเกื้อกูลแก่ผู้น้อยตามหน้าที่ โดยปกครองดูแลเขาด้วยเมตตาการุณย์ 82
ทราบไว้เสียด้วยว่าชาติที่เจริญแล้ว ผู้น้อยย่อมรู้จักเวลาที่ควรฟังและมิควรฟัง ซึ่งคำสั่งบังคับ 175
บัญชาแม้ผู้ใหญ่ก็ควรรู้จักว่า สิ่งใดเป็นธรรมควรบังคับ สิ่งใดเป็นอธรรมมิควรบังคับ แม้ผู้น้อย 266
ในปกครองไม่ทำตาม ถึงจะใช้อำนาจกดขี่ข่มเหงเอาก็ไม่เป็นผลสำเร็จ คงเข้าทำนองไสช้างเข้า 349
รูเข็มและผู้ใช้อำนาจไม่เป็นธรรมข่มเหงคนอื่นนั้น เมื่อถึงคราวอำนาจเสื่อมถอยลง อาจถูกตอบ434
แทนด้วยอำนาจเช่นนั้นได้ ดูงูเห่าเถิดเมื่อมันหากำลังไม่แล้วก็ถูกมดกินได้ ผู้น้อยจึงยอมตนอยู่ 524
ใต้บังคับบัญชาของผู้ใหญ่ ซึ่งมีอำนาจเหนือตนสามารถปกครองตนได้ และพึงเป็นคนว่าง่าย 604
สอนง่ายฝากตัวเคารพนับถือเชื่อฟัง ตั้งใจทำตามโอวาทที่ท่านแนะนำสั่งสอน ถือแบบแผนกฏ 683
ข้อบังคับเป็นครูอยู่ในใจโดยเคร่งครัด เมื่อผู้น้อยเชื่อฟังและปฏิบัติถูกต้องตามที่ควรให้เป็นที่ 776
ไว้ใจของผู้ใหญ่ได้แล้ว ผู้ใหญ่ก็จะให้ความเป็นไทยแก่ตนในส่วนหน้าที่ของตน โดยไว้ใจมอบ 859
หมายให้รับผิดชอบส่วนตนตามธรรมดา แต่ถ้าผู้น้อยจะถือเอาความเป็นไทยแก่ตนจนเกินไป 936
ว่าฉันรู้จักผิดชอบชั่วดีพอแล้ว ไม่ต้องให้ใครสั่งสอน ไม่ต้องเชื่อฟังใคร และไม่ต้องทำตาม 1,021
คำสั่งหรือบังคับบัญชาของใครแม้มีอำนาจเหนือตนก็ตามนี่ชื่อว่าผิดธรรมดา 1,089
หน้าที่ 176
