Page 58 - นิตยสารธัมมวิโมกข์ ปฐมฤกษ์
P. 58
ื
่
บ้าน แต่มีเรองแปลกอยู่อย่าง ตอนถอดกางเกงพยายามนึกเท่าไหร่ๆ ก็นึก
ไม่ออก..ว่าปัสสาวะกางเกงตอนไหน
ผมบอกจริงๆ ว่าตอนเด็กๆ ผมคล่งลิเกขนาดหนัก ถึงกับว่าเมื่อกลับ
ั
ื
บ้านแล้ว ก็ชวนเพ่อน 4 – 5 คน เปิดวิกแสดงกันทันท จัดการเอาผ้าห่มขึง
ี
เชือก 2 ข้าง ทาเป็นฉาก เอาปี๊บเป็นเตียง เอาดินเหนียวพอกขอบโอ่งเล็กๆ
�
�
แล้วเอาผ้าขึงปากโอ่งให้ตึง ทาเป็นกลอง เหลาไม้ไผ่ทาเป็นดาบ เอาสายรุ้งท ี ่
�
ู
เก็บจากโรงลเกโพกศีรษะ เอาแป้งทาหน้า ขดเอาดินหม้อทาคิว ขโมยลิปสตก
ิ
ิ
้
ของหน้าสาวทาปาก ทาแก้ม แอบเอาผ้าโจงกระเบนของยายมานุ่ง เอาเชือก
�
กล้วยทาเป็นเข็มขัด เอาก้านผักบุ้งหักไปหักมา ทาเป็นสร้อยคอ สร้อยข้อมือ
�
ไปส่องกระจกคู่ บ๊ะ..โก้ไม่หยอกเหมือนกันนี่เรา ถ้ามีเส้อใส่สักตัว พระเอก
ื
ื
เมื่อคืนก็เถอะ ชิดซ้าย ตกคูแน่ๆ เพ่อนๆ เห็นผมบ้าได้ขนาด ก็เลยยอมยก
ให้เป็นพระเอก
�
พอถึงตอนออกแขก ลิเกเขาออกแขกกันอย่างไร เราก็จามาตามนั้น
เพ่อนอีกคนหนึ่งรับเหมาเป็นคนตีกลอง พร้อมบรรเลงปี่และพิณพาทย์ก็ด้วย
ื
ปากนั่นแหละครับ ล่อซะ...น�าลายกระจุย แหม...สนุก ลิเกเขาราอ่อนช้อย เรา
�
้
ก็ราได้เสียแต่มือแข็งไปหน่อย แล้วมานั่งพับเพียบเรียบร้อยลอยหน้าอยู่บน
�
ี
เตียง ส่งเสียงร้องเจ้อยแจ้ว หน้าไมโครโฟนกะลา ท่ผูกห้อยมาจากใต้ถุนบ้าน
ื
คนเดินผ่านไปมาเห็นเข้า ก็แวะเข้ามาดูความบ้าของเรา ตอนนี้ชักอาย แสดง
ไม่ออก เล่นไปเล่นมา ถึงตอนชิงนางเอกระหว่างพระเอกกับตัวโกง จึงต้องรบ
กัน ดวลดาบกันไปพักหนึ่ง พระเอกจะฟัน ตัวโกงก็ไม่ยอม “ก้อ...เมื่อคืนนี ้
พระเอกโดนฟันนี่หว่า เอ็งก็ต้องโดนฟันด้วยซิ” พระเอกหรือจะยอม ขืนยอม
ก็ไม่ใช่พระเอกน่ะซ จริงไหมครับเถียงกันไปเถียงกันมา ชักโมโห ไม่ยอมเล่น
ิ
54
