Page 56 - demo1
P. 56
ี
พอถึงหน้าโรงลิเก ตอนน้ก็เป็นความสุขของเรา กว่าลิเกจะโหมโรง
ี
เสร็จ ดูมันช่างอืดอาดชักช้าเหลือเกิน จะลุกไปปัสสาวะก็กลัวจะไม่มีท่นั่ง เลย
นิตยสารธัมมวิโมกข์
ต้องอดทนกล้นเอา แต่ดีหน่อยที่มีถั่วลิสงต้มเคี้ยวไปพลางๆ
ั
ึ
“เฮ้..ฮัดข้า..แขกมาแล้วจ้า”...... ผมตาค้าง หูผ่ง หยุดเคี้ยวถั่วทันท ี
ิ
ี
ี
เวลาท่รอคอยมาถึงแล้ว ลิเกออกแขก ตอนน้แหละ คนดูฮือฮาเร่มเบียดกัน
เข้ามา แหม..รู้สึกมันคึกคักยั่วยวนหัวใจจริงๆ พอลิเกออกแขกจบ โต้โผออก
ื
มาบอกเร่องท่จะแสดง แล้วก็ปล่อยตัว
ี
�
�
ตัวแรกราป้อออกมา ท่าทางชดช้อยสวยงามจริงๆ รากรีดกรายมือซ้าย
ป้ายก้น มือขวาบังหน้า โค้งให้คนดูทีหนึ่ง แล้วก็เดินวนรอบหน้าเวทีหลาย
รอบ คนตีพิณพากย์ แหงนมองหน้าคว่ากว่าจะลงเพลงโต้พ่อเจ้าประคุณไม่
�
ยอมนั่งสักท ี
คนดูนั่งเงียบกริบ ต้งใจฟัง ตามองจ้องแทบไม่กะพริบ ผมเองรู้สึก
ั
ี
ึ
หัวใจเต้นเบาลงหน่อย นึกถึงถั่วลิสงข้นได้ จึงล้วงเอามาเคี้ยวต่อ ตอนน้ก็
ลืมไปแล้ว..ไม่รู้ว่าเคี้ยวเปลือกถั่วเข้าไปบ้างหรือเปล่า
ผมชอบมากท่สุด ตอนพระเอกนางเอกรักกัน รู้สึกมันตื่นเต้นจนบอก
ี
ไม่ถูก แต่ทว่าจะรักกันได้นั้นยากจริงๆ นางเอกเป็นคนจน กาพร้าแม้ตั้งแต่
�
เล็ก พ่อมีเมียใหม่ จงต้องมาอยู่กับแม่เลียง โดนดุ โดนด่า โดนว่าสารพัดแทบ
้
ึ
้
ไม่เว้นวัน โดนใช้ให้ถูบ้าน ตักนา ซักผ้าจิปาถะ เห็นแล้วน่าสงสารดูไปนั่งนึก
�
ไป เม่อไรหนอ..พระเอกจะพาหนีไปเสียท จะได้ไม่ต้องล�าบาก อีกใจหนึ่งก็
ี
ื
นึกด่าแม่เลี้ยงใจร้าย ใช้ได้ใช้เอาเหมือนไม่ใช่คน มีอย่างที่ไหนใช้ให้ตักน�า
้
วันละ 10 ตุ่ม นางเอก เอวเล็กเอวบางจะไปหิ้วยังไงไหว น่ถ้าผมเป็นน้องก็
ี
52
