Page 57 - demo1
P. 57
ั
คงจะช่วยได้บ้าง นึกไปยังง้น
พอพระเอกออกแสดง ใจมาเป็นกอง อัศวินม้าขาวมาช่วยแล้ว
นิตยสารธัมมวิโมกข์
พระเอกเป็นถึงราชโอรสของกษัตริย์ รูปงาม เจรจาไพเราะ มาพบกุหลาบงาม
ในป่า ก็หลงใหล ใจแทบขาดรอน พระเอกเอ่ยปากฝากรัก ทันทีนางเอกสะเทิ้น
ี
ั
ื
อายทาท่าอิดเอ้อน แหม..ตอนน้ต้งใจดูเป็นพิเศษ จะได้จาเขาไว้ว่าพระเอกจีบ
�
�
นางเอกยังไง จะได้เอาไปใช้บ้าง ในไม่ช้าก็ได้เสียกัน แต่อยู่ด้วยกันไม่นาน
พระเอกมีความจ�าเป็นต้องกลับวัง บอกว่าอีก 7 วัน จะเอาขันหมากมารับ
นางเอกก็ไม่ว่าอะไร อีก 7 วัน รอได้แต่รอไปรอมา 7 เดือนก็ยังไม่เห็น ตอน
ี
น้นางเอกต้งท้องแล้ว รอไปอีก 7 ปีก็ยังไม่เห็น จนลูกเติบโตข้นมา นางเอก
ึ
ั
ต้องอยู่เลี้ยงลูกคนเดียวเลยนึกสอนตัวเองว่า “อย่าหลอกผู้หญิง” “ถ้าเอ็งมี
เมีย อย่าไปหลายวัน”
�
ั
ตอนนี้ผมอายุย่าง 29 ปี นึกถึงความหลัง คร้งที่ชอบดูลิเก แล้วก็ขา
ตัวเอง ลิเกเขาเล่นให้ดูเล่นๆ ก็บ้าเศร้าโศก สะเทือนใจไปตามเขาไม่ชอบใจ
ก็นึกแช่ง นึกด่า เขาตลกให้ดูหลอกๆ ก็บ้าหัวร่องหายถึงบทผู้ร้ายอาละวาด
ี
ึ
ชักนึกโมโห พาลเกลียดข้หน้าข้นมาเฉยๆ ถ้ามีมีดมีไม้ก็แทบจะคว้าไปช่วย
พระเอกรบเชียวแหละ ถ้าไม่นึกว่าตัวเล็กไปหน่อย
�
เหตุการณ์ท่จาได้แม่นย�าที่สุด ก็คือตอนกลับบ้าน รู้สึกงัวเงียสะลืมสะ
ี
้
ั
ั
ี
ลือเดินตามเขาไป โซเซๆ แทบตกถนน เดนมาตงนานก็ไม่ถึงบ้านสกท กว่าจะ
ิ
ิ
ี
รู้ตัวว่าเดินกลับผิดทางก็เดินไปไกลโขแล้ว อันที่จริงคอยมาดูส เก เล้ยวขวา
ขากลับควรจะเล้ยวซ้าย แต่ตอนกลับจริงๆ ผ่าเดินเลี้ยวขวาตามคนหน้าเสีย
ี
่
นี คืนนั้น กว่าจะกลับถึงบ้าน เล่นเอา...เกือบสว่างโชคดีที่ไม่โดน “รบ” ต่อท่ ี
53
