Page 43 - C:\Users\Admin\Documents\Flip PDF Professional\Tammavimok 2\
P. 43

ี
                                   ี
                แสดงมาแสดงไปในท่สุดก็เลิกมันก็เหมือนกับชีวิตของเราท่เกิดผลุบๆ โผล่ๆ
                                                                     �
                                                                               �
                                                            ่
                                                            �
                                                                     ่
                โผล่ๆ ผลุบๆ เกิดมาแล้วก็ตาย ตายแล้วก็เกิด ยากันไป ยากันมาในทานอง
                 ้
                                                                 ื
                 ี
                      ี
                น ในท่สุดเราก็จะพบกับอนัตตาคือการสลายตัว ในเม่อแสดงเข้าแสดงออก
                แสดงออกแสดงเข้า เกิดแล้วก็ตาย ตายแล้วก็เกิด มันมีแต่ความทุกข์ มีแต่
                ความลาบากใจเพราะเราเกิดทีไรเป็นไม่อยากตายสักท แล้วมันก็ต้องตาย
                      �
                                                                  ี
                เกิดมาทุกคร้งเราไม่อยากแก่ มันก็ต้องแก่ เกิดมาทุกคร้งมันไม่อยากป่วย
                            ั
                                                                    ั
                มันก็ต้องป่วย เกิดทุกคร้งไม่ต้องการกระทบกระท่งกับอารมณ์ท่ไม่ชอบใจ
                                       ั
                                                              ั
                                                                           ี
                                 ี
                                                            ิ
                มันก็ต้องกระทบน้เป็นเพราะอะไร เป็นเพราะส่งท้งหลายเหล่านี้อยู่ในดิน
                                                               ั
                                                           ั
                แดนท่เราเกิด ถ้าเรายังมีความเกิดอยู่สมบัติท้งหลายเหล่านี้มันประจ�าอยู่
                      ี
                                      นิตยสารธัมมวิโมกข์
                                                          ี
                                               ื
                          ็
                 ี
                ท่นั่น เรากหลีกเล่ยงมันไม่ได้ เหมอนกับคนท่เดินออกไปกลางแจ้งแดดจัด
                                ี
                เราจะบอกว่า เราไม่ต้องการจะถูกแสงอาทิตย์ มันก็เป็นไปไม่ได้ เราเดินลง
                                                                               �
                ไปในมหาสมุทรท่มีน�าเต็มเปี่ยม เราจะบอกว่า เราไม่ต้องการเปียกนามันก  ็
                                   ้
                                ี
                                                                               ้
                เป็นไปไม่ได้ ข้อน้ฉันใดความเกิดข้นมาเรากระทบกับของไม่จริงไม่จังท่เรียก
                                               ึ
                                                                                ี
                                ี
                ว่าอนิจจัง หาความเท่ยงไม่ได้ ทุกขัง มีสภาพเต็มไปด้วยความทุกข์ อนัตตา
                                   ี
                เต็มไปด้วยการสลายตัว
                       น่ว่ากันถึงว่าการดูมหรสพ ทีน้ถ้าเป็นเสียงดนตร ถ้าหากเราจะคิด
                                                   ี
                        ี
                                                                    ี
                ไปอีกทีว่า เสียงดนตรีน่มันว่าร�าคาญเหลือเกิน มันสร้างแต่ความยุ่ง มันไม่ม ี
                                     ี
                อะไรมันเป็นปัจจัยให้เกิดความสุข มันย่วเย้าอยู่ตลอดเวลา เพลงบางเพลง
                                                     ั
                ก็ชวนให้เพลิดเพลิน เพลงบางเพลงก็ชวนให้เราร�าคาญใจ ในเม่อเพลงมัน
                                                                           ื
                เป็นอย่างนี้เราคิดอย่างนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์ ไหนๆ เราก็เป็นศิษย์ขององค์


                                                 39
   38   39   40   41   42   43   44   45   46   47   48