Page 82 - Nefes8TÜMÜ_Neat

Prof.Dr.İzzet KARAKURT

yurtdışında tamamlayacak olmanın verdiği heyecan,
yurtdışı tecrübesi edinme isteğimin de önüne geçmişti.
Merhaba, Bu heyecan ve istekle, gerekli işlemleri mümkün oldu-
ğunca erken tamamladım. 2007 Eylül ayı ortalarında
Evet, yanlış okumadınız, Erasmus PİŞMANLIKTIR. hava limanının dış hatlar bölümünde sevdiklerimden
Hemen herkes Erasmus programından mutlaka fayda- ayrılırken buruk bir sevinç eşliğinde uçağa bindim ve
lanmalısınız diye tavsiye ederken neden Erasmus’un Erasmus maceram başladı.
pişmanlık olduğundan bahsediliyor diye merak ediyor-
sunuz. Doğru düşüncedesiniz, ama bu Erasmus’un piş- Avusturya’ya vardığımdaki yaşadıklarım…
manlık olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Neden mi? So-
runun cevabına geçmeden önce Erasmus programından Avusturya’nın başkenti Viyana’daki uluslararası hava-
faydalanan biri olarak gelin hep birlikte neler yaşadım, limanına iniş yaptığımda hava kararmıştı. Havalimanı
kısaca onu öğrenelim. Zaten yazının sonunda bana hak çıkışında Leoben şehrine giden trene ulaşmak için kısa
vereceğinize yönelik hiç şüphem yok. bir otobüs seyahati yapmam gerekiyordu. Buraya kadar
her şey normaldi ve Türkiye’de gibi hissediyordum. Tren
Erasmus maceram nasıl başladı? istasyonuna gelindiğinde otobüsten inip bagaja yönel-
dim. İşte burada ilk şoku yaşadım, çünkü bagajım yoktu
2007 yılı Nisan ya da Mayıs ayları. Üniversite mezu- ve muavinden bagajın karıştırıldığını, bir sonraki otobüs
niyeti üzerinden dört yıl geçmiş, üstüne Yüksek Lisans ile gelmesini beklediklerini öğrendim. Bir sonraki otobüs
eğitimi tamamlanmış ve Doktora eğitiminin ilk yılı, hat- yaklaşık 45 dakika sonra gelecekti. Bu da Leoben’e o
ta ilk dönemi. Lisans eğitimi süresince de hep aklımda gün gidecek son tren saatinin geçmesi demekti. Çare
olan ama bir fırsatını bulup ta gerçekleştiremediğim yok, bagajı bekleyecektim. Bu arada heyecan, endişe,
“yurtdışı tecrübesi yaşama” isteğinin gerçekleşmesine sevinç, hüzün artık nasıl adlandırsanız adlandırın bütün
yönelik güzel bir fırsat kapımı araladı, Erasmus öğrenci duyguları yaşıyordum. Bir yandan da geceyi nasıl geçi-
değişim programı. Bu program kapsamında bölümden bir receğimi düşünüyor, etrafta otel ya da pansiyon tarzı
Lisans öğrencisi ile birlikte Leoben Üniversitesi (Avus- yerler olup olmadığını düşünüyordum. Bu duygu ve dü-
turya) Maden Mühendisliği Bölümü’nde iki dönemlik şünceler ile zaman geçmiş, bir sonraki otobüs gelmişti.
eğitim-öğretim için kabul aldık. Doktora eğitimimin bir Bagajımı sorunsuz bir şekilde teslim almıştım. Derken,
bölümünü elimde bagaj geceyi geçirecek otel aramaya başladım.
Civarda uğradığım hemen her otelden “boş yer yok”
ifadesiyle karşılaştım. Son bir otele daha uğradım
ve aynı ifade ile karşılaşmayı beklerken ak-
sine “yerimiz var” denildi. Üstüne resepsiyon
görevlisinin nereden geldiğimi öğrendiğinde
“iyi bir Türkiye Süper Ligi takipçisiyim,
Trabzonspor ’uda biliyorum” demesi ve
ardından gelişen muhabbet beni baya
rahatlatmıştı. Anlayacağınız geceyi bu
otelde geçirdim ve ertesi sabah Vi-
yana’dan Leoben’e gidecek
ilk trenle yola çıktım.

Leoben’de
yaşadıklarım…

Leoben’e vardığımda
garip bir şekilde pek he-
yecanlanmamış, durumu
çok normal karşılamıştım.
Kalacağım yeri bulup yer-
leşmiş ve okula kayıt iş-
lemlerini tamamlamıştım.
Artık Leoben’i tanımaya
ve alışmaya çalışıyordum.

82 NEFES LİK SAYI 08-2023

6.06.2023 00:05:58
e-Nefes8.indd 82
e-Nefes8.indd 82 6.06.2023 00:05:58