Page 6 - ANG BUHAY NI PEKINA

Nang mag-aalas tres na ng hapon ay naisip ni Inang

Pato na tingnan muna ang kaniyang mga itlog sa pugad.

Sinilip silip niya ito at masayang sabi niya kay Amang Pato,

“Nandito parin ang mga itlog ko at natatabunan ng aking

mga balahibo. Tara na, magpunta na tayo sa may bandang

likuran ng kubo at baka may suso pa doon. Kailangan ko

iyon upang lalong tumigas ang balat ng aking mga itlog.”

Doon ay nagtatampisaw sila at masayang nakikituka sa

mga talutot ng kangkong, bagong sibol na asula at mga

munting kuhol. Makalipas ang dalawang oras ay may

narinig silang boses. “Patopato! Pato! Pato! To-to-to-to-to-

to, saan na kaya ang mga iyon?”

4