Page 70 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 70
70 รักที่สุด สุดที่รัก
ไงครับ"
คนไข้เงียบจนนึกว่าเธอจ�าไม่ได้ แต่แล้วนัยน์ตาคู่นั้น
ค่อยๆ เบิกโพลงจ้องมาที่เขา ดวงตาขุ่นบอกความสูงอายุ
"พี่วัฒน์... พี่มาหาวิจริงๆ หรือคะ" เสียงพูดอย่าง
ละล�่าละลัก...
บทที่ ๘
----------
อนุวัฒน์กุมมือขวาของวรัญญาไว้ จากอดีตที่ผิวพรรณเต่ง
ตึงนวลเนียน ฝ่ามือนุ่มนิ่มน่าสัมผัส บัดนี้หยาบกระด้างแห้ง
เหี่ยว เต็มไปด้วยเส้นเลือดปูดโปน
"ใช่ครับวิ ผมเอง"
วรัญญาร้องไห้ทันที อนุวัฒน์รีบลุกขึ้นกดแผงเหล็กกัน
ตกให้เลื่อนลงข้างเตียง ล้วงผ้าเช็ดหน้าจากกระเป๋าเสื้อซับน�้าตา
ให้เธอ ความรัก ความผูกพัน ความห่วงใยท�าให้เขารู้สึกว่าว
รัญญายังสาวเหมือนตอนได้พบกัน
"อย่าร้องไห้เลยสุดที่รัก วิควรดีใจที่เราได้พบกันอีก
หลังจากเราตามหากันด้วยความทุกข์ทรมานใจมานาน”
เธอยังไม่หยุดร้อง กล่าวด้วยน�้าเสียงแหบพร่าสั่นเครือ
